5+ آموزش سایه پردازی آناتومی چهره به صورت حرفه ای
مقدمه
سایه پردازی آناتومی چهره، هنری است که با ترکیب دقیق رنگ‌ها و سایه‌ها، توانایی های هنرمند را در نمایش عمق و واقعیت آناتومی چهره به اوج می‌رساند. این هنر، به هنرمندان امکان می دهد تا با استفاده از رنگ های مختلف و تکنیک های خاص، صورت انسان را به شکلی واقع گرایانه و زیبا به تصویر بکشند.
در دوره سایه پردازی آناتومی چهره، شما با تکنیک های پیشرفته و روش های حرفه ای، به طراحی دقیق و واقع گرایانه چهره انسان می پردازید. با استفاده از رنگ‌های مختلف و ترکیبات سایه ها، شما قادر خواهید بود تا عمق و ابعاد چهره را به شکلی واقعی و شگفت انگیز به تصویر بکشید. همچنین، با استفاده از تکنیک‌های منحصر به فرد، می توانید جزئیات آناتومیکی چهره را با دقت و واقع گرایی بیشتری تجسم کنید و آثاری بی نظیر و شگفت انگیز را به ارمغان بیاورید.
در مقاله از آموزش سایه پردازی آناتومی چهره، شما فرصتی منحصر به فرد را برای بهبود مهارت های هنری خود خواهید داشت. با تمرین و تجربه در سایه پردازی آناتومی چهره، شما قادر خواهید بود تا توانایی های خلاقیت و تجسم پذیری خود را بهبود بخشیده و آثاری بی نظیر و واقع گرایانه را خلق کنید. همچنین، با شرکت در این دوره، شما به علاوه از تسلط بر سایه پردازی آناتومی چهره، از فرآیند تحقیق و بررسی جزئیات زیستی و ساختاری چهره انسان لذت خواهید برد و توانایی خود را در نمایش واقعیت و جزئیات آن بهبود خواهید بخشید.
“16 آموزش برای طراحی آناتومی به صورت تخصصی” : در این مقاله بلند، توضیحات و آموزش هایی راجب به آموزش طراحی آناتومی انسان و پرندگان را برای شما هنردوستان شرح داده‌ایم. جهت مطالعه مقاله کلیک کنید!!!
سایه گذاری تصاویر دو بعدی برای ایجاد حس سه بعدی و ژرفانمایی یکی از مؤلفه های ضروری است. با وجود اینکه در طبیعت شاهد اشکال پیچیده ای هستیم، اما بهتر است در ابتدا و برای یادگیری از احجام ساده ای همچون مکعب، کره، استوانه و مخروط شروع کنیم.
به طور مثال فرض کنید که می خواهیم کره ای را در سطحی دو بعدی تصویر کنیم. کره از هر نمایی که به آن نگاه می کنیم به صورت یک دایره دیده می شود. برای اینکه این دایره به شکل کره ای سه بعدی نمایان شود، نیاز به سایه پردازی دارد (به تصویر 1 توجه کنید). در ادامه با بخش های مهم در سایه گذاری و چند نمونه از سایه پردازی های مشهور در پرتره ها آشنا خواهیم شد.
بخش های مهم در سایه پردازی آناتومی چهره
بخش روشن حجم:
در بسیاری از مواقع برای سایه پردازی آناتومی چهره ما در معرض چندین منبع نوری مختلف هستیم. برای مثال اتاقی را در نظر بگیرید که هم نور طبیعی روز از پنجره وارد اتاق می شود، در کنار آن نور مصنوعی لامپ، تلوزیون و … نیز وجود دارد. در این مواقع طراحی و القای حجم سه بعدی از یک سوژه، دشوار است چرا که در این حالت ممکن است اشکال مختلفی از سایه ها را با توجه به منابع نوری متعدد داشته باشیم.
بنابراین ساده ترین حالت این است که یک منبع نوری مشخص داشته باشیم. البته توجه داشته باشید که گاهی هنرمندان به عمد و به صورت برنامه ریزی شده برای سایه پردازی آناتومی چهره از دو یا چند منبع نوری استفاده می کنند که در ادامه، در بخش توضیحات مربوط به منابع نوری مهم در پرتره، بیشتر با این مورد آشنا خواهید شد. در تصویر 2 دو منبع نوری در زوایای مختلف و نحوه‌ی سایه گذاری کره در هر دو حالت بررسی شده اند.
همانطور که در این تصویر مشاهده می کنید، اگر از منبع نوری مشخص دو خط مماس با کره رسم کنیم، در واقع دو نقطه خواهیم داشت که کره را به دو نیم کره تقسیم میکند. نیم کره‌ی رو به این منبع نوری فضای روشن کره خواهد بود. دقت کنید که همواره با توجه به موقعیت منبع نور، بخشی از این قسمت روشنتر از اطراف خواهد بود.
بخش سایه‌ی حجم:
همراه با مشخص شدن بخش روشن کره بخش باقی مانده، در سایه قرار می گیرد. این بخش خود شامل نیم سایه، سایه و گاهی انعکاس نور می شود. این بخش ها را در تصویر 2 می بینید. در سایه پردازی آناتومی چهره بخش سایه تاریک ترین قسمت و بخش نیم سایه کمی روشن تر بوده و اگر انعکاس نور داشته باشیم، همچنان چند درجه روشن تر از نیم سایه خواهد بود.
سایه‌ی حجم بر روی زمینه:
برای به دست آوردن محدوده‌ی سایه ای که حجم بر روی زمینه ایجاد می کند، در صورت مشخص بودن منبع نور، همچون شکل سمت چپ تصویر 2، از مرکز این منبع دو خط به دو نقطه‌ی کناری کره وصل کرده و ادامه می دهیم تا به زمینه برسد. به این ترتیب محدوهای که باید سایه پردازی شود را مشخص می کنیم.
توجه داشته باشید که برای مشخص کردن محدوده‌ی سایه‌ی حجم دیگری مثل مکعب، خطوط باید از منبع نور به تمام گوشه های مکعب وصل شده و تا زمینه ادامه پیدا کند (تصویر 3). در سایه پردازی آناتومی چهره، زمینه نیز بخش سایه و نیم سایه خواهیم داشت. بخش نزدیک تر به حجم، سایه و قسمت های دورتر، نیم سایه خواهد بود.
با شرکت در دوره آموزش نگارگری پرتره چهره به روش شخصی با اکریلیک استاد رشیدی می توانید ترسیم پرتره در نگارگری و زیباترین چهره ها رو کامل و بی نقص بیاموزید.
چند روش سایه پردازی آناتومی چهره
نورپردازی پروانه ای:
در این نورپردازی منبع نور دقیقاً در روبروی چهره، ولی به ارتفاع یک پا یا بیشتر بالاتر از آن قرار می گیرد. در این حالت زیر ابروها، و به خصوص در بخش های داخلی و نزدیک تر به خط بینی، زیر بینی و لب، فرورفتگی های گوش و همچنین زیر چانه سایه ای بر روی گردن می افتد. هر چه منبع نور بالاتر باشد، سایه ها در این بخش ها بزرگتر خواهد بود.
این مورد را در تصویر 5 مشاهده می کنیم که سایه ها دایره ای در اطراف چشم، بخش بزرگتری از زیر بینی، زیر لب، زیر چانه و فرورفتگی های گوش را شامل می شود. توجه داشته باشید که شکل اسکلتبندی مختلف جمجمه‌ی افراد و همچنین میزان چربی متفاوت چهره ها، در سایه پردازی آناتومی چهره تأثیرگذار خواهد بود. به طور مثال گونه های برجسته سایه ای را در پایین برجستگی گونه ایجاد خواهند کرد و هر چه برجستگی گونه ها بیشتر باشد، سایه‌ی این بخش ها نیز مشخص تر خواهد بود.
نورپردازی حلقه ای:
نورپردازی حلقه ای یا لوپ شبیه به نورپردازی پروانه ای در جلو و بالای سر فرد قرار می گیرد با این تفاوت که در اینجا نور دقیقاً روبروی چهره نبوده بلکه با زاویه‌ی 45 درجه نسبت به چهره قرار می گیرد. این مورد موجب می شود که سایه ها در نیمی از صورت بیشتر بوده و به صورت مایل می باشد. این حالت از سایه پردازی آناتومی چهره را در تصویر 6 می بینید.
نورپردازی رامبراند:
این روش نورپردازی به نام هنرمند بزرگ هلندی رامبراند شناخته می شود. دلیل این نامگذاری، نورپردازی خاص این هنرمند در نقاشی های پرتره ای است که در طول عمر خود خلق کرده است. در تصویر 7 دو نمونه از پرتره های رامبراند را می بینیم. با دقت در این تصاویر متوجه می شویم که سایه ها در نیمی از چهره بیشتر بوده و در همین نیمه که درون سایه قرار گرفته، ناحیه ای مثلثی شکل وجود دارد که نور به آن بخش تابیده است.
این نورپردازی ویژه و منحصر به فرد رامبراند برای نقاشی های پرتره بوده است. منبع نور در این روش، در ارتفاعی برابر با چهره اما با زاویه ای مشخص نسبت به آن قرار می گیرد. در تصویر 8 می توانید موقعیت منبع نور را بهتر درک کنید. به علاوه مثلثی که به آن اشاره شد نیز، در تصویر 8 مشخص شده است. اما توجه داشته باشید که رامبراند از نور مصنوعی برای تصویر پرتره های خود استفاده نکرده است.
نورپردازی یک طرفه:
در سایه پردازی آناتومی چهره با روش نورپردازی یک طرفه، منبع نور مستقیماً در کنار چهره فرض می شود. در نتیجه محدوده‌ی نور و سایه تقریباً مساوی بوده و نیمی از چهره کاملاً در سایه قرار می گیرد.
نورپردازی از پایین چهره:
در این نوع از نورپردازی منبع نور در زیر چهره قرار می گیرد. در این موقعیت منبع نور، گردن، زیر چانه، زیر لب، بخش زیرین بینی، و همینطور زیرگونه ها، چشم ها و ابروها در معرض نور هستند و بقیه‌ی بخش های چهره در سایه قرار می گیرد. در تصویر 10 می توانید محدوده های دقیق سایه پردازی آناتومی چهره را مشاهده کنید.
نورپردازی از جلو:
برای سایه پردازی آناتومی چهره در این حالت، منبع نوری دقیقاً از جلو به چهره می تابد و تقریباً هیچ سایه ای نمی بینیم. در واقع سایه ها در پشت سر هستند و بنابراین دیده نمی شوند.
نورپردازی از پشت چهره:
در صورتی که موقعیت منبع نور در پشت سر باشد، کل چهره در سایه قرار می گیرد و هاله ای از نور را تنها در کناره های چهره می بینیم. البته دقت داشته باشید که در بخش هایی از چهره سایه کمی تیره تر خواهد بود.
نورپردازی ترکیبی:
گاهی برای سایه پردازی آناتومی چهره، دو روش مختلف نورپردازی از بین روش های نام برده شده را، به صورت ترکیبی می توان فرض کرد. به طور مثال اگر در تصویر 13 دقت کنید، دو منبع نور یکی در پشت چهره و دیگری در موقعیتی قرار دارد که نتیجه‌ی آن سایه پردازی به روش رامبراند است. بنابراین هم سایه‌ی نیمی از چهره با مثلثی از نور (در فضای بین زیر چشم، کنار بینی و کنار صورت)، و هم هاله ای از نور در کناره های چهره را خواهیم داشت.
ویژگی های منحصر به فرد در چهره ها
همانطور که در بخش های ابتدایی و در توضیح نورپردازی پروانه ای به آن اشاره شد، شکل جمجمه و میزان چربی در چهره‌ی می تواند در افراد مختلف تفاوت هایی داشته باشد. این تفاوت ها در سایه پردازی آناتومی چهره نیز تأثیر خواهد داشت. علاوه بر این، در چهره‌ی افراد در طول زمان چین هایی میافتد و در سایه گذاری چهره نیاز است که به این چین های روی صورت نیز توجه کنیم.
چرخش چهره
به عنوان نکته‌ی پایانی توجه داشته باشید که اکثر تصاویر در این مقاله هیچ گونه چرخشی نداشته و مستقیماً به ما نگاه می کنند. اما گاهی قصد داریم چهره ای را در حالتی ترسیم کنیم که به سمتی چرخیده است. این چرخش می تواند دو حالت داشته باشد. در واقع یا چهره به سمت منبع نور و یا برعکس می چرخد.
در تصویر 15 به دو پرتره از آثار رامبراند توجه کنید. در حالتی که چهره به سمت نور چرخیده و سطحی از چهره که به ما نزدیک تر است، در سایه قرار بگیرد، اصطلاحاً نورپردازی کوتاه نامیده می شود (پرتره سمت راست تصویر 15). برعکس زمانی که چهره در خلاف جهت نور بچرخد، نیمی از چهره که به ما نزدیکتر است، در معرض نور قرار دارد و روشن است. به این حالت نیز اصطلاحاً نورپردازی گسترده می گویند (پرتره سمت چپ تصویر 15).
نگارنده: آتوسا شعبانی
سئو شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند
دیدگاهتان را بنویسید