معرفی 12 تا از نقاشان ایرانی

نقاشان ایرانی: معرفی هنرمندان سرشناس ایرانی همراه با مروری کوتاه بر داستان زندگی آن ها، برجسته‌ ترین آثار و نقاشی‌ های تحسین‌ شده آن ها.

حسین بهزاد

حسین بهزاد را یکی از برجسته‌ترین و ماهرترین نقاشان ایرانی می‌دانند که به عنوان استاد هنر خود شناخته می‌شود. او تمام زندگی خود را وقف آموختن، مطالعه و خلق نقاشی کرد تا سهم بسزایی در پیشرفت و توسعه هنر ایران داشته باشد. او در ایجاد چندین تغییر نوآورانه در این زمینه نقش اساسی داشت و راه را برای رشد و تکامل بیشتر هموار کرد.

حسین بهزاد در سال 1273 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پدربزرگش میرزا لطف الله اهل شیراز بود و پدرش میرزا فضل الله در اصفهان به دنیا آمد و در شیراز و اصفهان در هنر مدادسازی آموزش دید. حسین بهزاد اگرچه ابتدا به مدرسه شرف ظفر رفت، اما در نهایت به دلیل علاقه به نقاشی، تحصیل را رها کرد.

مرتضی کاتوزیان

استاد مرتضی کاتوزیان یکی از ارجمندترین هنرمندان و نقاشان ایرانی، در 20 تیر 1322 هجری شمسی دار فانی را وداع گفت. او در خانواده ای متوسط و هنردوست در تهران به دنیا آمد. او که از کودکی شیفته هنر نقاشی بود، بدون راهنمایی معلم تمام وقت خود را صرف این هنر کرد.

مرتضی کاتوزیان، نقاش ایرانی، به‌خاطر آثارش در سبک رئالیسم شهرت دارد، هرچند که در سوررئالیسم (که چیزی فراتر از یک سبک هنری است) نیز سر و صدا کرده است. در طی سی سال، او نقاشی را از استودیوی کوچک خود آموزش داد و تعدادی از نقاشان ایرانی را راهنمایی و الهام بخشید که در جامعه هنری ایران جای خود را نشان دادند.

او برای تشویق و به نمایش گذاشتن آثار شاگردانش سه نمایشگاه برای آنها برپا کرد و حتی در یک نمایشگاه با آن ها در موزه هنر های معاصر تهران شرکت کرد.

نسرین خسروی

نسرین خسروی، هنرمند توانا و متخصص در زمینه تصویرسازی کتاب کودک، در سال 1329 در تهران به دنیا آمد.

نسرین خسروی در سال 1355 و در سال دوم دانشجوی رشته گرافیک در دانشکده هنرهای زیبا، سفر هنری خود را آغاز کرد و پا به جمع نقاشان ایرانی گذاشت. اولین پروژه او تصویرگری کتاب «قصه دوستی» نوشته قدمعلی صرامی و انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. خسروی علاوه بر این داستان دلچسب دوستی، دو اثر دیگر با نام‌های «بچه‌ها شما در هر کاری آزادید» و «سنجاب آشپز» را پیش از انقلاب خلق کرد.

نسرین خسروی علاوه بر تخصص در تصویرسازی و نقاشی، در زمینه نقاشی دیواری و طراحی نیز تجربه کسب کرده است. وی همچنین تصویرگری را در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه هنر تدریس کرده است.

بیگ افشار

بیگ افشار معروف به صادقی کتابدار از اعضای محترم طایفه خدابندلو و نقاشان ایرانی بود. او در سن بیست سالگی پدرش را بر اثر قتل از دست داد و متعاقباً مدتی را با افراد برجسته ای چون امیرخان موصلی، بدرخان و سکندرخان افشار گذراند. بعدها در زمان شاه اسماعیل دوم به عنوان کتابدار در کتابخانه دولتی منصوب شد. وی در زمان محمد خدابنده و شاه عباس کبیر به عنوان کتابدار به خدمت ادامه داد.

محمد بهرامی

محمد بهرامی جز نقاشان ایرانی برجسته و از پیشکسوتان هنر گرافیک ایران در سال 1305 هجری شمسی به دنیا آمد. عشق و علاقه او به نقاشی از سنین بسیار پایین شروع شد، زیرا نقاشی را از زمانی که تنها پنج سال داشت آغاز کرد. او در دوران تحصیل فرصت یافت تا برای مدتی در آکادمی ملی نقاشی هنرهای زیبا در رشته نقاشی تحصیل کند.

برجسته‌ ترین آثار محمد بهرامی، نقاشی‌ های او با الهام از شاهنامه فردوسی است که در آن داستان‌ های حماسی تاریخ ایران را با تمام شکوه به تصویر می‌ کشد. بهرامی با این آثار سبکی منحصر به فرد را در نقاشی ایرانی تثبیت کرده است که هم گیرا و هم الهام بخش است.

کمال الدین بهزاد

استاد کمال الدین بهزاد از نقاشان ایرانی سرشناس بود که در هرات به دنیا آمد. گمان می رود که او در سنین جوانی یتیم شد و در هرات تحت سرپرستی روح الله میرک قرار گرفت و او هنر نقاشی را به او آموخت.

گفته مصطفی عالی، مورخ ترک و نویسنده کتابی در زمینه تاریخ هنر، پیر سیداحمد تبریزی معلم بهزاد بود و جهانگیر و خلیل احمد هنرمندانی بودند که بهزاد سبک آن‌ها را ادامه داد. صرف نظر از معلمانش، کمک های بهزاد در نقاشی ایرانی به طور گسترده ای شناخته شده و تجلیل می شود.

در واقع محبوبیت و نفوذ کمال الدین بهزاد در دنیای نقاشی ایران باعث تقلید بسیاری از آثار او شده است و در نتیجه تشخیص نقاشی های اصلی او از نقاشی های مقلدش می تواند چالش برانگیز باشد. با این وجود، مورخان و کارشناسان هنر روش‌ها و تکنیک‌های مختلفی را برای شناسایی آثار اصیل بهزاد، از جمله تحلیل سبک، ترکیب‌بندی و مواد به کار رفته در نقاشی‌ها، ابداع کرده‌اند.

استفاده از رنگ های شفاف متنوع در نقاشی های او نشان از حساسیت استثنایی کمال الدین بهزاد نسبت به رنگ ها دارد. او به دلیل تسلط بر رنگ و توانایی در ایجاد عمق و بُعد در آثارش با استفاده از سایه ها و تن های مختلف شهرت داشت. این تکنیک در کنار توجه به جزئیات و توانایی او در به تصویر کشیدن ماهیت سوژه هایش، بهزاد را به یکی از تاریخی‌ترین نقاشان ایرانی تبدیل کرده است.

محمد تجویدی

محمد تجویدی، تصویرگر توانای معاصر و از نقاشان ایرانی، در سال 1303 در تهران به دنیا آمد، مقدمات نقاشی و طراحی را نزد پدرش هادی تجویدی آموخت و پس از درگذشت پدرش به طور جدی به فعالیت هنری پرداخت.

در سال 1321 در مدرسه صنایع قدیم ثبت نام کرد و در آنجا فرصت یافت تا تکنیک های مختلف نقاشی را نزد استادان نامی چون محمدعلی زاویه، ابوطالب مقیمی، علی کریمی و حسین بهزاد بیاموزد.

وی در سال 1323 برای اولین بار برای دیوان خیام نقاشی کرد و آغاز کار درخشان او بود. وی بعداً در سال 1324 در هنرستان ملی ثبت نام کرد و پس از گذراندن هشت سال دوره هنر در سال 1332، با حکم شورای عالی فرهنگ به سمت استادی هنرستان هنرهای زیبا منصوب شد. تجویدی در دوران حضور در آکادمی با حسین بهزاد همکاری کرد، اما پس از درگذشت بهزاد در سال 1342، تجویدی موسسه را ترک کرد و تا پایان عمر بر خلق آثار هنری خود تمرکز کرد.

استعداد استثنایی محمد تجویدی به عنوان تصویرگر به سرعت او را به رسمیت شناخت و به زودی مورد توجه بسیاری از ناشران برجسته قرار گرفت. تجویدی در نتیجه همکاری خود با این ناشران برای صدها کتاب از شاعران بنام ایرانی مانند خیام، سعدی، حافظ، بابا طاهر آریان، فردوسی و بسیاری دیگر تصویرسازی کرد. تصویرسازی‌های او به دلیل زیبایی، پیچیدگی و توانایی در به تصویر کشیدن ماهیت اشعاری که همراهشان هستند، مورد تحسین قرار می‌گیرند.

علی درودی

علی درودی استاد نقاشی و تذهیب در سال 1259 در طالقان به دنیا آمد و هنر تذهیب و نگارگری را نزد عموی خود صنیع همایون آموخت و در سال 1306 در مدرسه صنایع مسترفه به معلمی نامی تذهیب رسید.

درودی علاوه بر تخصص در تذهیب، در نقاشی مینیاتور نیز دست داشت و تطبیق پذیری و مهارت خود را به عنوان یک هنرمند به نمایش گذاشت. کمک‌های او به دنیای هنر، جایگاهی را برای او در میان برجسته‌ ترین نقاشان ایرانی و تذهیب‌کاران تاریخ ایران به ارمغان آورده است.

سلطان محمد نقاش

سلطان محمد نقاش را به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نقاشان ایرانی در قرن دهم می‌ شناسند. او در نقاشی، تذهیب و کارهای نفیس استاد بود و تا به امروز از سهم او در دنیای هنر تجلیل می شود. سلطان محمد در اواخر سلطنت سلطان حسین بایقرا و سلاطین اولیه صفوی، شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب اول فعال بود.

آثار او به دلیل جزئیات پیچیده، رنگ‌ های پر جنب و جوش و توانایی در به تصویر کشیدن ماهیت موضوعاتی که به تصویر می‌ کشید، شهرت دارند. میراث سلطان محمد به عنوان یک هنرمند چیره دست همچنان بر هنرمندان معاصر ایران و فراتر از آن الهام گرفته و تأثیر می گذارد.

حسین شیخ

حسین احیا معروف به شیخ در سال 1289 به دنیا آمد و از کودکی استعداد و علاقه ذاتی خود را به هنر نشان داد. تحصیلات هنری خود را در مدرسه هنر مستظرفه آغاز کرد و در آنجا زیر نظر کمال الملک نقاشی خواند.

مدرسه هنری مستظرفه 20 سال پس از دارالفنون در سال 1289، یعنی پنج سال پس از پیروزی انقلاب مشروطه تأسیس شد. حسین شیخ همچنین به عنوان آخرین شاگرد کمال الملک، از نقاشان ایرانی سرشناس و از پیشگامان هنر مدرن ایران شناخته می شود. کمک های شیخ به دنیای هنر، جایگاهی را برای وی در میان برجسته ترین نقاشان ایرانی تاریخ به ارمغان آورده است.

صنیع الملک کاشانی

ابوالحسن غفاری معروف به صنیع الملک نقاش سرشناس ایرانی در دوره قاجاریه بود. کمک‌های او به دنیای هنر، جایگاهی را برای او در میان برجسته‌ترین نقاشان ایرانی تاریخ به ارمغان آورده است.

ابوالحسن غفاری در سال ۱۱۹۲ هجری شمسی در کاشان به دنیا آمد. پدرش میرزا محمد غفاری از خاندان مشهور ایرانی قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی بود. صنیع الملک عموی کمال الملک (محمد غفاری) دیگر نقاش سرشناس و از پیشگامان هنر مدرن ایران بود.

صنیع الملک نیز به عنوان بنیانگذار اولین مکتب نقاشی در ایران شناخته می شود که تأثیر بسزایی در پیشرفت هنر ایران داشته است.

ابوالحسن غفاری پس از درگذشت محمد ابراهیم نقاش‌باشی در سال اول ۱۲۲۹ لقب نقاش‌باشی را دریافت کرد و بعداً در سال ۱۲۳۹ به دلیل مشارکت در روزنامه دولت علیه ایران به صنیع الملک لقب گرفت. لقب صنیع الملک به معنای «دوم پادشاهی» و گواهی بر جایگاه غفاری به عنوان یکی از برجسته ترین نقاشان ایرانی زمان خود است.

کمال الملک

محمد غفاری معروف به کمال الملک یکی از برجسته ترین چهره های تاریخ هنر معاصر ایران است. وی در سال 1224 در کاشان در خانواده ای خوش نام و هنرمند به دنیا آمد. کمال الملک برادرزاده صنیع الملک، نقاش مشهور دیگر و بنیانگذار اولین مکتب نقاشی در ایران بود.

در واقع، هنر در خانواده محمد غفاری ارزش بالایی داشت و پدرش نیز هنرمندی با استعداد بود که در طراحی مناظر، نقاشی و چاپ سنگی سرآمد بود. محمد از کودکی استعداد و علاقه ذاتی خود را به نقاشی نشان داد و پدرش نیز به این موضوع پی برد و او را تشویق کرد که به دنبال علاقه خود برود.

محمد با راهنمایی و حمایت پدرش نقاشی را جدی گرفت و مهارت های خود را به عنوان یک هنرمند تقویت کرد. این تشویق ها و راهنمایی های اولیه نقش مهمی در شکل گیری حرفه هنری کمال الملک داشت و به موفقیت او به عنوان یکی از مشهورترین نقاشان ایرانی تاریخ کمک کرد.

نوشته شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند.