زندگی‌نامه حسین بهزاد نقاش ایرانی

حسین بهزاد از مشهور ترین و بهترین هنرمندان نقاشی ایرانی و استاد نگارگری محسوب می‌ شود که تمام سال‌ های عمر خود را صرف فراگیری، مطالعه و خلق آثار نقاشی و نگارگری کرد تا سهم به خصوصی در رشد و تکامل این هنر ایرانی داشته باشد و عوامل تغییرات بسیاری را در این زمینه فراهم کند.

زندگی نامه حسین بهزاد

حسین در 21 مهر 1273 در تهران به دنیا آمد. پدرش میرزا فضل الله اصفهانی از هنرمندان برجسته‌ای بود که در مدادسازی و نقاشی آبرنگ مهارت داشت. او ابتدا در مدرسه شرق ظفر ثبت نام کرد، اما در نهایت به دلیل علاقه روز افزون به نقاشی، تحصیل را رها کرد.

حسین بهزاد یکی از برجسته‌ترین هنرمندان و نقاشان مینیاتور ایرانی بود که آثارش شهرت جهانی پیدا کرد. او در آثارش از جزئیات غیرضروری که در مینیاتور رایج بود دوری می‌کرد و به خاطر توانایی‌اش در به تصویر کشیدن حالات و عواطف افرادی که در آثارش به تصویر کشیده می‌شد شهرت داشت.

شروع به کار هنری

وقتی حسین هفت ساله بود پدرش در مغازه ملاعلی قلمدان ساز او را شاگردی کرد. متأسفانه هم پدرش و هم استاد ملاعلی اندکی بعد بر اثر بیماری وبا فوت کردند. حسین نزد میرزا حسن پیکرنگار که شاگرد ارشد ملاعلی بود در مغازه به کار ادامه داد. او 12 سال در نزد حسن پیکرنگار شاگردی کرد.

حسین بهزاد پس از مدت کوتاهی در مدرسه شرف مظفر شاگرد آقا ملاعلی مدادساز شد. سپس نزد حسن آقا نقاش که در بازار کارگاهی داشت شاگردی کرد. در آنجا بود که مهارت های خود را تقویت کرد و در سبک اواخر تیموری و صفویه تخصص یافت.

حسین بهزاد اولین بار در 18 سالگی در کاروانسرای حاج رحمان خان و بعد در حوالی شمس العماره کارگاه خود را افتتاح کرد. سپس با میرزا غلامحسین خان میناسازباشی در کارگاه او واقع در بازار زرگری همکاری کرد.

بهزاد در ۲۴ سالگی با سکینه مهرورزی دختر صاحبخانه اش ازدواج کرد و صاحب پسری به نام پرویز شد. در سال 1325 بهزاد به استخدام گروه علوم طنز درآمد و بعدها به تدریس در دارالفنون ادامه داد.

زمانی که حسین بهزاد در کارگاه قلمدان سازی مشغول به کار بود، بیمار شد و از استفاده محدود از دست رنج برد. او از فتوح السلطنه یکی از دوستان پدربزرگش شیرازی کمک گرفت. بهزاد در مدت اقامت یک ساله خود در خانه فتوح السلطنه، از بیماری بهبود یافت و نسخه خطی خمسه نظامی را با مینیاتورهای زیبایی به تصویر کشید. پس از تکمیل نقاشی ها، نسخه خطی برای فروش به اروپا برده شد.

اولین کارگاه حسین بهزاد

حسین بهزاد در 21 سالگی کارگاه مینیاتور خود را تأسیس کرد که به سرعت در بین مردم محبوبیت یافت. او سفارش های متعددی برای رونگاری آثار هنرمندان و استادان قدیمی دریافت کرد که به او کمک کرد تا مهارت های نقاشی خود را بیشتر کند.

حسين بهزاد به نقاشی به سبک صفوی و نيز به سبك هنرمندان سرشناس ديگری چون كمال الدين بهزاد و رضا عباسی علاقه خاصی داشت. او در به تصویر کشیدن سبک های آنها به قدری ماهر بود که آثارش اغلب با آثار اصلی این اساتید اشتباه گرفته می شد. توانایی او در تقلید از سبک‌های آن‌ها با چنین دقتی، گواهی بر استعداد استثنایی و تعهد او به حرفه‌اش است.

در این مدت بهزاد به طرز باورنکردنی مشغول کارش بود. او به تصویرسازی نسخه خطی صدر الممالک وزیر و همچنین تهیه مینیاتور برای موزه شاهزاده ارفع الدوله در موناکو مشغول بود. استعداد استثنایی و فداکاری او به هنرش او را به هنرمندی بسیار مورد توجه تبدیل کرد و سفارش های متعددی برای کارش دریافت کرد.

سفر بهزاد به اروپا

در زمان وزیر فرهنگ علی اصغر حکمت، حسین بهزاد به فرانسه سفر کرد و 13 ماه را در پاریس به تحصیل هنرهای غربی گذراند. این تجربه به او اجازه داد تا افق های هنری خود را گسترش دهد و بینش جدیدی در مورد سبک ها و تکنیک های مختلف به دست آورد. همچنین این فرصت را به او داد تا سبک منحصر به فرد خود را به نمایش بگذارد و دانش خود را از هنر سنتی ایران با مخاطبان بیشتری به اشتراک بگذارد.

دوران حضور حسین بهزاد در فرانسه تأثیر بسزایی در توسعه سبک جدید و شخصی‌تر او داشت که اکنون او را به آن می‌شناسند. این سبک یک نسخه ساده شده از سبک صفوی است و گاهی اوقات نقاشی های سه پایه ای را نشان می دهد که عناصر خاصی از نقاشی و زیبایی شناسی غربی را ترکیب می کند. در حالی که برخی از این ترکیب ها موفق تر از سایرین بودند، سبک منحصر به فرد بهزاد بازتابی از توانایی او در آمیختن هنر سنتی ایرانی با تکنیک های جدید و بدیع بود.

خود حسین بهزاد این دوران را دوران رشد شخصی و کشف هنری توصیف کرد و گفت: “در این سفر شکوفا شدم و خودم را شناختم و دستانم شور و احساس جدیدی پیدا کرد.”

این تجربه به او اجازه داد تا تکنیک‌ها و سبک‌های هنری جدیدی را کشف کند و رویکرد منحصر به فرد خود را در نقاشی ایجاد کند که هنر سنتی ایرانی را با تأثیرات غربی در هم آمیخت.

بازگشت بهزاد به ایران

حسین بهزاد پس از بازگشت به ایران تمرکز خود را تغییر داد و به تدریج از کار تجاری دور شد. در عوض، او شروع به تمرکز بر خلق شاهکارهای هنری مورد علاقه خود کرد.

این به او اجازه داد تا دیدگاه هنری خود را به طور کامل کشف کند و آثاری خلق کند که واقعاً بازتابی از سبک و دیدگاه منحصر به فرد او باشد. بهزاد با اولویت دادن به بیان هنری خود بر موفقیت تجاری، توانست تعدادی از نمادین‌ترین و ماندگارترین آثار خود را خلق کند.

بهزاد در این دوره از زندگی خود چندین اثر برجسته از جمله تابلوهای فردوسی، فتح بابل، ایوان مدائن، شب قدر حافظ و نفت خلق کرد. با این حال، مهم ترین پروژه او پس از بازگشت از اروپا خلق 50 تصویر برای نسخه ای از مذاهب عمر خیام بود.

این اثر یکی از مهم‌ترین و ماندگارترین کمک‌های حسین بهزاد به هنر ایران به‌شمار می‌رود و سبک منحصر به‌ فرد و توانایی او را در آمیختن هنر سنتی ایرانی با تکنیک‌های جدید و بدیع به نمایش می‌گذارد. تصاویر به خاطر جزئیات پیچیده، رنگ‌های پر جنب و جوش و عمق احساسی‌شان شناخته می‌شوند و تا به امروز الهام‌بخش و مجذوب مخاطبان هستند.

شیوه کار

سبک کار حسین بهزاد در واقع مبتنی بر مکتب هنری اصفهان است که بر اهمیت طراحی و محدودیت رنگ تاکید دارد.

این شیوه با جزئیات پیچیده، خطوط دقیق و رنگ‌های پر جنب و جوش آن مشخص می‌شود که برای ایجاد ترکیبی هماهنگ و متعادل به‌طور محدود و استراتژیک استفاده می‌شوند.

تسلط بهزاد بر این سبک در آثارش مشهود است که نشان از توجه دقیق او به جزئیات و توانایی او در خلق جلوه های بصری خیره کننده با استفاده از پالت رنگ محدود دارد. آثار او همچنان به دلیل زیبایی، ظرافت و جذابیت بی‌انتها مورد تحسین قرار می‌گیرد.

انحرافات حسین بهزاد از سنت‌های نقاشی پیشین به دلیل توجه به حال و هوای مردم، استفاده از سایه‌زنی و کاهش جزئیات و درج مضامین جدید و گاه معاصر بود. او به دلیل توانایی اش در گرفتن عمق احساسی سوژه هایش شناخته شده بود و استفاده از سایه و کاهش جزئیات به او اجازه می داد تا حس صمیمیت و بی واسطه بودن را در آثارش ایجاد کند.

بهزاد علاوه بر وام گرفتن از هنر سنتی ایران، از هنر اروپایی نیز الهام گرفت و اصول عمق و آناتومی را در آثار خود گنجاند. او همچنین از نقاشی چینی باستان وام گرفت و از تکنیک رنگ آمیزی تکفام برای ایجاد حس هماهنگی و تعادل در ترکیب بندی های خود استفاده کرد. این تأثیرات به بهزاد اجازه داد تا سبکی منحصر به فرد و بدیع خلق کند که هنر سنتی ایرانی را با تکنیک های جدید و بدیع درآمیخت.

رنگ آمیزی بهزاد با مهارت و سادگی کم نظیری انجام شده است. برای این منظور اغلب از شدت و ضعف یک رنگ استفاده می کرد; یعنی در نقاشی از یک رنگ استفاده می کرد و از این طریق به کار خود عمق و وسعت می بخشید.

درگذشت استاد حسین بهزاد

حسین بهزاد در 21 مهر 1347 دار فانی را وداع گفت. میراث او به عنوان یکی از برجسته‌ترین هنرمندان ایران همچنان به الهام بخشیدن و تأثیرگذاری بر نسل‌های هنرمندان تا به امروز ادامه می‌دهد.

معرفی بهترین هنرمندان نقاشی ایرانی!!

نوشته شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند.