10 تن از معروف ترین نقاشان مرد ایرانی

در این مقاله قصد داریم 10 تن از معروف‌ترین نقاشان مرد ایرانی را به شما علاقمندان به هنر معرفی کنیم و به زندگینامه و تفسیر آثار آنها بپردازیم. با ما در آکادمی رشیدی همراه باشید.

قبل تر در مقاله ای جداگانه تعداد 10 تا از بهترین و معروف‌ترین نقاشان زن ایرانی را معرفی کرده‌ایم، برای مطالعه کلیک کنید!!

“” تاریخچه نقاشی ایرانی “” در مقاله ای جداگانه همه‌ی آنچه که باید از نقاشی ایرانی و سبک‌های آن بدانید را برای شما هنر دوستان گفته‌ایم. جهت مطالعه تاریخچه نقاشی ایرانی کلیک کنید!!!!

حسین بهزاد

حسین در 21 مهر 1273 در تهران به دنیا آمد. پدرش میرزا فضل الله اصفهانی از هنرمندان برجسته‌ای بود که در مدادسازی و نقاشی آبرنگ مهارت داشت. او ابتدا در مدرسه شرق ظفر ثبت نام کرد، اما در نهایت به دلیل علاقه روز افزون به نقاشی، تحصیل را رها کرد.

حسین بهزاد یکی از برجسته‌ترین هنرمندان و نقاشان مرد مینیاتور ایرانی بود که آثارش شهرت جهانی پیدا کرد. او در آثارش از جزئیات غیرضروری که در مینیاتور رایج بود دوری می‌کرد و به خاطر توانایی‌اش در به تصویر کشیدن حالات و عواطف افرادی که در آثارش به تصویر کشیده می‌شد شهرت داشت.

زمانی که حسین بهزاد در کارگاه قلمدان سازی مشغول به کار بود، بیمار شد و از استفاده محدود از دست رنج برد. او از فتوح السلطنه یکی از دوستان پدربزرگش شیرازی کمک گرفت. بهزاد در مدت اقامت یک ساله خود در خانه فتوح السلطنه، از بیماری بهبود یافت و نسخه خطی خمسه نظامی را با مینیاتورهای زیبایی به تصویر کشید. پس از تکمیل نقاشی ها، نسخه خطی برای فروش به اروپا برده شد.

حسین بهزاد در 21 سالگی کارگاه مینیاتور خود را تأسیس کرد که به سرعت در بین مردم محبوبیت یافت. او سفارش های متعددی برای رونگاری آثار هنرمندان و استادان قدیمی دریافت کرد که به او کمک کرد تا مهارت های نقاشی خود را بیشتر کند.

سبک کار حسین بهزاد در واقع مبتنی بر مکتب هنری اصفهان است که بر اهمیت طراحی و محدودیت رنگ تاکید دارد.

انحرافات حسین بهزاد از سنت‌های نقاشی پیشین به دلیل توجه به حال و هوای مردم، استفاده از سایه‌زنی و کاهش جزئیات و درج مضامین جدید و گاه معاصر بود. او به دلیل توانایی اش در گرفتن عمق احساسی سوژه هایش در بین نقاشان مرد شناخته شده بود و استفاده از سایه و کاهش جزئیات به او اجازه می داد تا حس صمیمیت و بی واسطه بودن را در آثارش ایجاد کند.

“” زندگینامه حسین بهزاد – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل حسین بهزاد و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

مرتضی کاتوزیان

مرتضی کاتوزیان از جمله نقاشان مرد معروف و مشهور در 20 تیر 1322 در خانواده ای متوسط در تهران به دنیا آمد که علاقه زیادی به هنر داشتند. او از کودکی به نقاشی علاقه داشت و تمام وقت خود را صرف یادگیری این هنر بدون راهنمایی معلم کرد.

مرتضی در طول 30 سال در آتلیه کوچک خود به تدریس نقاشی پرداخت و ده ها نقاش را به جامعه هنری معرفی کرد. او برای معرفی و تشویق شاگردانش سه نمایشگاه جمعی برای آنها برپا کرد و با آنها در نمایشگاهی در موزه هنرهای معاصر تهران شرکت کرد. به همت مرتضی کاتوزیان، کتابی با نقاشی های شاگردانش در سال 1383 منتشر شد و مورد استقبال مردم قرار گرفت. امروزه برخی از آن هنرجویان به نقاشان و هنرمندان موفق ایرانی تبدیل شده اند و هر کدام در آموزشگاه های نقاشی خود به شاگردان زیادی آموزش می دهند.

مرتضی کاتوزیان، هنرمند سرشناس و نقاش مرد ایرانی، اولین فردی بود که در سال 1349 مدرک کمربند مشکی کاراته را از بنیانگذار کاراته در ایران دریافت کرد و از سال 1346 ورزش کاراته را آغاز کرد و پس از شش ماه اولین کمربند رسمی خود را به نام «کمربند سبز» دریافت کرد. یک سال و نیم بعد او تبدیل به یک کمربند قهوه ای شد.

“” زندگینامه مرتضی کاتوزیان – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل مرتضی کاتوزیان و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

محمد بهرامی

وی در 12 مهر 1305 به دنیا آمد و در 25 اردیبهشت 1402 در ٩٧ سالگی به علت کهولت سن چشم از جهان فروبست. او طراح گرافیک، تصویرگر و یکی از پیشگامان گرافیک مدرن ایران و از جمله نقاشان مرد تاریخ‌ساز بود. استاد محمد بهرامی در مهر 1305 در رحمت آباد کیاآباد از پدری تفرشی به نام ابوطالب بهرامی و مادری گیلانی به نام فاطمه محمدزاده به دنیا آمد.

او هنر نقاشی را در صنایع مستظرفه زیر نظر استادان نقاشی ملی و سنتی ایران آموخت. او بعداً از دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و دوره عکاسی را در موسسه عکاسی نیویورک با نمره بالا به پایان رساند.

او سال های زیادی را صرف نگارش کتاب «تاریخ هنر ایران» کرد و در طول کار خود چندین کتاب دیگر را نیز ترجمه کرد. محمد بهرامی به تصویرگری و نقاشی شاهنامه پرداخت و مجموعه نفیسی را منتشر کرد که در دسامبر 1972 توسط اداره فرهنگی سازمان ملل متحد در مقر این سازمان در نیویورک به نمایش گذاشته شد. اثر او بر شاهنامه یکی از مهم ترین آثار او در هنر ایران به شمار می رود.

زمانی که محمد بهرامی چهارده ساله بود، پدرش او را نزد استاد تقوی برد که پدرش مغازه عقیق فروشی داشت. استاد تقوی نقاشی بود که پرتره هایی از ناصرالدین شاه کشیده بود. محمد بهرامی در این مدت با راهنمایی استاد تقوی به بازسازی و ترمیم تابلوها پرداخت. در همین دوران بود که با بازسازی و ترمیم نقاشی های خاندان تیموری، استعداد استثنایی خود را در نقاشی هنری نشان داد.

لیلی خالصی همسر محمد بهرامی نیز نقاش و گرافیست است. در طول ازدواجشان، او همکار و شریک همسرش بوده و در کنار او کار کرده و در تلاش های هنری مشترک آنها مشارکت داشته است.

“” زندگینامه محمد بهرامی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل محمد بهرامی و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

محمد تجویدی

محمد تجویدی نقاش معاصر ایرانی در سال ۱۳۴۴ در تهران متولد شد. او از خانواده ای هنرمند است و نقاشی را نزد پدرش هادی تجویدی که نقاش چیره دست و از شاگردان کمال الملک نقاش مشهور ایرانی بود آموخت.

سبک محمد تجویدی متاثر از هنر و فرهنگ سنتی ایران و همچنین جنبش های هنری غربی مانند اکسپرسیونیسم و سوررئالیسم است. آثار او اغلب دارای رنگ های جسورانه و زنده، الگوهای پیچیده و تصاویر نمادین هستند.

تجویدی در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در ایران و خارج از کشور شرکت کرده است و آثار او در مجموعه‌های خصوصی و عمومی جهان برگزار می‌شود. او همچنین به دلیل خدمات خود در زمینه نقاشی جوایز و افتخارات متعددی را دریافت کرده است.

محمد تجویدی، هنرمند برجسته ایرانی، به‌خاطر تصویرگری‌ های نفیس خود از آثار برخی از سرشناس‌ ترین شاعران ایرانی، از جمله سعدی، حافظ، بابا طاهر عریان و فردوسی و… شهرت دارد. او در طول زندگی حرفه‌ای خود بیش از دویست و پنجاه جلد کتاب را به تصویر کشیده است که هر کدام دارای سبک هنری منحصربه‌فرد و دیدگاه خلاقانه اوست.

تجویدی در طول سفر خود به عنوان نقاش مرد ایرانی، نمایشگاه های متعددی در کشورهای مختلف اروپایی برگزار کرد و سبک هنری منحصر به فرد و رویکرد بدیع خود را به هنر سنتی ایران به نمایش گذاشت. نمایشگاه های او با استقبال گسترده ای روبرو شد و مخاطبان متنوعی از علاقه مندان به هنر، مجموعه داران و محققان را به خود جلب کرد.

آثار محمد تجویدی نشان دهنده تعهدی عمیق به ثبت و تجسم زیبایی است که او با سبک هنری منحصر به فرد و تخیلی به آن دست یافته است. هنر او سرشار از اندیشه های عرفانی و فلسفی است و از طبیعت به عنوان وسیله ای برای انتقال عقاید و عقاید خود الهام می گیرد.

محصول هنری تجویدی طیف وسیعی از رسانه ها از جمله نقاشی رنگ روغن، آبرنگ و مینیاتور را در بر می گیرد. تسلط او بر هر یک از این مدیوم ها در جزئیات نفیس، رنگ های زنده و طرح های پیچیده ای که مشخصه آثار هنری اوست مشهود است.

در مجموع، محمد تجویدی به عنوان یکی از نقاشان مرد برجسته معاصر ایران شناخته می شود و آثار او همچنان الهام بخش و مجذوب علاقه مندان به هنر در سراسر جهان است.

“” زندگینامه محمد تجویدی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل محمد تجویدی و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

صنیع الملک کاشانی

میرزا ابوالحسن خان غفاری، معروف به “ابوالحسن ثانی” و ملقب به «صنیع الملک کاشانی»، فرزند میرزا محمد غفاری، هنرمند و چاپگر سرشناس سده سیزدهم هجری قمری بود. میرزا ابوالحسن غفاری کاشانی راه پدرش را ادامه داد و در اواخر دوره قاجار به تنهایی یکی از نقاشان مرد برجسته شد.

ویژگی سبک وی توجه به جزئیات و استفاده از رنگ های تند و تضادهای قوی بود. نقاشی‌های او اغلب دارای الگوها و طرح‌های پیچیده بود و او در به تصویر کشیدن بافت‌ها و مواد مختلف مهارت داشت.

صنیع الملک کاشانی با استعداد ذاتی و سخت کوشی خود به یکی از نقاشان مرد ماهر زمان خود تبدیل شد. در سن 29 سالگی به او افتخار نقاشی رنگ روغن از محمد شاه، حاکم وقت ایران داده شد. این دستاورد مهمی بود و باعث شد که غفاری کاشانی یکی از نقاشان دربار شود.

وی پس از نقاش دربار شاهی، پرتره های بسیاری از اعضای خاندان سلطنتی و دیگر شخصیت های برجسته و همچنین مناظر و صحنه هایی از زندگی روزمره را به تصویر کشید. آثار او به دلیل مهارت فنی و زیبایی هنری بسیار مورد توجه است و می توان آنها را در بسیاری از موزه ها و مجموعه های خصوصی در سراسر جهان یافت.

تابلویی که از صورت محمد شاه به تصویر کشیده است اکنون در مجموعه کاخ موزه گلستان محفوظ است و قدیم ترین اثر میرزا ابوالحسن غفاری (صنیع الملک کاشانی) محسوب می شود.

میرزا ابوالحسن غفاری کاشانی در طول کار خود چندین اثر برجسته کشید که از جمله آنها می توان به پرتره آبرنگ فرخ خان امین الدوله غفاری معروف به «نقاشباشی» در سال های 1268-1269 هجری قمری و یک نقاشی آبرنگ با عنوان «شاهزاده ای با دوستان و اطرافیانش» در سال 1276 ه.ق اشاره کرد که به فرمان ناصر الدین شاه نقاشی شده است.

شخصیت پردازی در نقاشی های ایننقاش مرد ایرانی که به صنیع الملک کاشانی نیز شهرت داشت، نشان دهنده طبقه اجتماعی و موقعیت شخصیت های به تصویر کشیده شده و همچنین حس زیبایی و هماهنگی طبیعت است. آثار غفاری از طریق به تصویر کشیدن زندگی روزمره و مناظر طبیعی، نگاهی اجمالی به میراث فرهنگی ایران در دوره قاجار و اوایل پهلوی دارد.

“” زندگینامه صنیع الملک کاشانی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل صنیع الملک کاشانی و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

کمال الملک، پدر نقاشی ایران

«محمد غفاری» بزرگ ترین و شناخته شده ترین نقاش مرد ایرانی که با نام کمال الملک نیز شناخته می‌شود، به‌ عنوان یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین چهره‌های تاریخ هنر معاصر ایران شناخته می‌شود. با ورود به دربار ناصرالدین شاه به عنوان القاب خان، خدمتگزار خاص و نقاشباشی منصوب شد. او در طول زندگی خود در مجموع 170 تابلو خلق کرد که یکی از مشهورترین آثار او «تابلوی تالار آینه» است.

وی پس از اتمام تابلوی تالار آینه، به پاس دستاوردهای هنری ناصرالدین شاه، عنوان معتبر «کمال الملک» را دریافت کرد. رویکرد بدیع کمال الملک در نقاشی که شامل گنجاندن تکنیک ها و سبک های غربی در هنر سنتی ایران بود، نه تنها لقب پدر نقاشی ایران را برای او به ارمغان آورد، بلکه آغاز دوره جدیدی در هنرهای تجسمی ایران بود. کمک های او به دنیای هنر تا به امروز ادامه داشته است و همچنان توسط علاقه مندان و متخصصان هنر در سراسر جهان تجلیل می شود.

یکی از موفق ترین کارهای کمال الملک در دوران دارالفنون، پرتره اعتضاد السلطنه بود که در آن زمان رئیس مدرسه بود. این نقاشی در بازدید از مدرسه نظر ناصرالدین شاه را به خود جلب کرد. شاه که تحت تأثیر استعداد محمد قرار گرفته بود، به او پیشنهاد سمتی در دربار داد و سالنی در کاخ گلستان به او داده شد تا کارگاه او باشد.

کمال الملک اغلب از تکنیک های رنگ روغن روی بوم، یا آبرنگ روی کاغذ در نقاشی های خود استفاده می کرد. این تکنیک‌ها به او اجازه می‌داد آثاری خلق کند که هم از نظر بصری خیره‌کننده و هم از نظر تاریخی مهم بودند و به او به عنوان یکی از مهم‌ترین نقاشان مرد زمان خود کمک کردند.

سبک هنری کمال الملک به شدت تحت تأثیر طبیعت گرایی اروپایی بود و او توانست این سنت را به عنوان یک هنر دانشگاهی در ایران تثبیت کند. رویکرد نوآورانه او به نقاشی به پر کردن شکاف بین سنت‌های هنری ایرانی و اروپایی کمک کرد و به آمیختگی این دو سبک که قرن‌ها رایج بود پایان داد.

کمال الملک را می توان آغازگر نقاشی مدرن در ایران دانست که از سبک های سنتی زمان خود جدا شد و آثاری را خلق کرد که هم بدیع و هم از نظر بصری خیره کننده بودند. توانایی او در آمیختن طبیعت گرایی اروپایی با هنرهای سنتی ایرانی به ایجاد دوران جدیدی در تاریخ هنر ایرانی کمک کرد.

“” زندگینامه کمال الملک – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل کمال الملک و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

محمود فرشچیان

محمود فرشچیان هنرپیشه استثنایی نقاشی و دیگر نقاش مرد ایرانی معروف و مشهور در ایران و جهان است. به عنوان یک اتفاق منحصر به فرد در هنر معاصر ایران شناخته می شود که دارای استعداد و شایستگی استثنایی در قلمرو ترکیب بندی و استفاده از رنگ ها است. نقاشی های استاد محمود فرشچیان ریشه در دستورات متعارف نقاشی دارد. اما دگرگونی های قابل توجهی که وی در روند مرسوم نقاشی ایرانی ایجاد کرد، با آمیختن آن با تکنیک های بدیع، منجر به پیدایش سبک و مکتبی بدیع در نگارگری ایرانی شد.

فرشچیان در رویکرد هنری خود، علاوه بر پاس‌داشت تکنیک‌های دیرینه نقاشی، روش‌های بدیعی را نیز برای وسعت بخشیدن به افق‌های نقاشی ایرانی به کار گرفت. در سبک او، هنر به عنوان ایجاد ارتباط سودمند متقابل با ادبیات و شعر تصور می شود. محمود فرشچیان نقاشی های پویا و پر جنب و جوش، که عناصر سنتی و معاصر را در هم می آمیزند، اصالت، نقوش متحرک، ضربه های محکم و انعطاف پذیر، و تولید رنگ های مواج، از دیگر ویژگی های متمایز سبک او را به نمایش می گذارند.

فرشچیان در 21 سالگی با اشتیاق فراوان و شور عمیق به انجمن شعرای اصفهان پیوست و به مطالعه آثار هنری و معماری شهر پرداخت. محمود فرشچیان کاملاً مجذوب آثار تاریخی اصفهان از چهل ستون تا مسجد شیخ لطاف الله با نقوش اسلیمی و ختایی و کاشی‌های متمایز بود. او هنگام بررسی دقیق طرح های این آثار، آنها را با دقت یک محقق مطالعه کرد و خود را در این راه گم کرد. به گفته برخی از علاقه مندان به هنر، او حتی در دوران سربازی خود از رها کردن قلم و نقاشی خودداری می کرد و آثاری را می ساخت که مورد استقبال زیادی قرار گرفت.

محمود فرشچیان در سال 1332 هجری شمسی برای بازدید از موزه های جهان و بررسی آثار هنرمندان بنام سفری مطالعاتی دو ساله را آغاز کرد. این نقاش مرد ایرانی در این دوره تجربیات هنری ارزشمندی به دست آورد. پس از بازگشت به ایران در سال 1340 در اداره کل هنرهای زیبای تهران مشغول به کار شد. تا سال 1353 به ریاست گروه ملی رسید و به مقام استادی هنرهای زیبا در دانشگاه تهران رسید.

محمود فرشچیان به دلیل سبک نوآورانه‌اش که تکنیک‌های نقاشی سنتی ایرانی را با سبک‌های هنری غربی در هم می‌آمیزد، بسیار شناخته شده است. ویژگی نقاشی های او تکرار پر جنب و جوش رنگ های آبی و لاجوردی است که به گونه ای منحصر به فرد به سوژه های او جان می بخشد.

هر یک از آثار او نقش یا وجه جدیدی از فرهنگ و تاریخ ایران را نشان می دهد و هنر او را هم از نظر بصری خیره کننده و هم از نظر فکری جذاب می کند. کمک های او به هنر ایران قابل توجه بوده است و الهام بخش نسل جدیدی از هنرمندان بوده و به حفظ و ترویج میراث غنی نقاشی ایرانی برای نسل های آینده کمک کرده است.

“” زندگینامه محمود فرشچیان – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل محمود فرشچیان و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

سلطان محمد

سلطان محمد  از جمله نقاشان مرد معروف و حرفه‌ای بود که در دربار شاه طهماسب خدمت می کرد. اگرچه از زندگی شخصی او اطلاع چندانی در دست نیست، اما شواهد تاریخی حاکی از آن است که وی تحصیلات نقاشی خود را در تبریز گذرانده و استعداد استثنایی در مکتب نقاشی ترکمن از خود نشان داده است.

تسلط سلطان محمد بر مکتب نقاشی ترکمن نشان می دهد که او هنرمندی بسیار ماهر بوده که قادر به خلق آثار هنری خیره کننده و دقیق بوده است. اگرچه زندگی شخصی او در هاله ای از رمز و راز باقی مانده است، میراث هنری او از طریق نقاشی های او باقی می ماند، که همچنان مورد تحسین و قدردانی علاقه مندان به هنر و مورخان قرار می گیرد.

در زمان شاه طهماسب، سلطان محمد که در کارگاه سلطنتی ترکمانان آموزش دیده بود، به یکی از معلمان ارجمند شاه رسید. این نقاش مرد ایرانی در دربار مورد عزت و احترام زیادی قرار داشت و گمان می‌رود که پس از بهزاد مدیر کارگاه سلطنتی شود.

آثار سلطان محمد در شاهنامه شاه طهماسب تلفیقی بی نظیر از رنگ های زنده و روشن مکتب نقاشی ترکمن تبریز و ساختار دقیق مکتب نقاشی هرات است. مکتب نقاشی ترکمن تبریز به دلیل استفاده از رنگ‌های روشن و زنده و تاکید بر قلم موی برجسته شهرت داشت. از سوی دیگر، مکتب نقاشی هرات به دلیل ترکیب بندی های پیچیده و برنامه ریزی شده و توجه به جزئیات مشهور بود.

در آثار سلطان محمد، تلفیقی موزون از این دو سبک متمایز را می‌ توان مشاهده کرد که منجر به جلوه‌ای چشمگیر و از نظر بصری جذاب می‌شود. استفاده او از رنگ های پر جنب و جوش و قلم مو های جسورانه به نقاشی هایش انرژی و نشاط می بخشد، در حالی که در بین نقاشان مرد توجه دقیق او به ترکیب و ساختار به آثارش حس تعادل و هماهنگی می بخشد.

واضح است که سلطان محمد استاد هنر خود بود و توانست سنت های هنری مختلف را به طور یکپارچه با هم ترکیب کند و چیزی کاملاً جدید و منحصر به فرد خلق کند. آثار او در شاهنامه شاه طهماسب همچنان به دلیل زیبایی و هنرمندی مورد تحسین و قدردانی قرار دارند.

بی شک «دربار نخستین شاه کیومرث» را می توان یکی از بزرگ ترین آثار سلطان محمد دانست. در این نقاشی خاص، این نقاش مرد ایرانی مهارت های هنری استثنایی خود را با به تصویر کشیدن کوه های ناهموار و تا حدی اغراق آمیز با موجودات عرفانی پنهان شده در میان صخره ها به نمایش می گذارد.

استفاده سلطان محمد از رنگ مشخصه سبک او بود و او در ایجاد ترکیب های رنگی چشمگیر که به نقاشی هایش عمق و غنا می بخشید مهارت داشت. گنجاندن چهره‌های پنهان در صخره‌ها و منظره‌ها عنصری از تعجب و فتنه را اضافه کرد و بینندگان را تشویق کرد که به دقت به نقاشی نگاه کنند و جزئیات پنهان را کشف کنند.

“” زندگینامه سلطان محمد – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل سلطان محمد و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

شکرالله صنیع زاده

شکرالله صنیع زاده دیگر نقاش مرد ایرانی از فرزندان «عبدالمحمود غفاریان» بود که از نوادگان دختر «میرزا عبدالحسین خان نجف پور» معروف به صنیع همایون بود. عبدالمحمود غفاریان از هنرمندان دوره قاجار بود و با نام عصر قاجار نیز شناخته شد. شکرالله صنیع زاده در فصل زمستان 1285 در محل درب امام واقع در اصفهان تحویل شد.

شکرالله صنیعی زاده تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه اقدسیه اصفهان گذراند. او در دوران تربیتش این فرصت را پیدا کرد که زیر نظر جد مادری اش عبدالحسین خان ثانی همایون به فراگیری نقاشی مینیاتور بپردازد. وی همچنین با آموختن نزد استادانی چون «مصورالملک» و «حاج میرزا آقا امامی» مهارت‌های خود را در فن‌های تذهیب و مینیاتور تقویت کرد. اما استعداد استثنایی او در زمینه نقاشی بود.

شکرالله صنیع زاده در سال 1320 کارگاهی را در اصفهان تأسیس کرد که شامل بخشی برای نمایش آثار هنرمندان مختلف و بخشی برای فروشگاه صنایع دستی اصفهان بود. این کارگاه بستری برای نمایش مجموعه متنوعی از آثار هنری و صنایع دستی هنرمندان، کارآموزان و هنرجویان اصفهانی بود.

چندین اثر هنری گران‌بها خلق شده توسط این نقاش مرد ایرانی تا به امروز باقی مانده است. از جمله این آثار می توان به تابلوهای بزرگ و برجسته مینایی، تقویم، ساعت و همچنین بشقاب‌های بزرگ دیواری و گلدان های قابل توجهی اشاره کرد که در نوع خود نمونه های کم نظیر و منحصر به فردی به شمار می روند.

در سال 1386 یکی از آثار ارزشمند میناکاری استاد شکرالله صنیع زاده به عنوان تمبر یادبود هنرهای دستی ایران انتخاب شد. نسخه اصلی این اثر هم اکنون در «موزه هنرهای سنتی و صنایع دستی تهران» نگهداری می شود.

“” زندگینامه شکرالله صنیع زاده – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل شکرالله صنیع زاده و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

محسن وزیری مقدم

محسن وزیری مقدم دیگر نقاش مرد ایرانی که در خشت متولد شد و یکی از نخستین فارغ التحصیلان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به شمار می‌رفت، طراح، نقاش، مجسمه‌ساز و استاد هنر معاصر ایران بود. هنر او به دلیل آمیختگی هنر سنتی ایرانی با سبک‌های مدرن شهرت داشت و او اغلب از خوشنویسی استفاده می‌کرد و مواد مختلفی مانند فلز و شیشه را در مجسمه‌هایش آزمایش می‌کرد. متأسفانه وی بر اثر بیماری در شهر کندره واقع در “تاجیکستان” دار فانی را وداع گفت. علیرغم درگذشت او، کمک های او در هنر ایران همچنان تجلیل می شود و او همچنان به عنوان چهره ای شاخص در تاریخ هنر کشور به شمار می رود.

وزیری که یکی از برجسته‌ترین نقاشان مدرنیست در ایران به شمار می‌رود، با خلاقیت‌های متمایز و بدیع خود که به اصول مدرنیستی پایبند بوده و در عین حال سبک شخصی منحصربه‌فرد را حفظ می‌کند، اثری ماندگار در دنیای هنر بر جای گذاشته است. وی بین سالهای 1348 تا 1355 به عنوان رئیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران مشغول به کار شد.

یک دستاورد استثنایی، آثار هنری محسن وزیری مقدم مستقیماً توسط موزه هنرهای مدرن نیویورک (MOMA) بدون دخالت واسطه‌ها خریداری شد و او را به تنها نقاش مرد ایرانی تبدیل کرد که به این افتخار دست یافت.

با گذشت زمان، علاقه محسن وزیری مقدم به نقاشی همچنان افزایش یافت و او به کتاب و کتابخانه برای رفع عطش روزافزون خود برای دانش روی آورد. او در ابتدا با هدف ساده گرفتن مدرک لیسانس در دانشگاه ثبت نام کرد، اما به زودی اشتیاق به هنر را کشف کرد که مدت ها از او دور مانده بود. روحیه او تقویت شده بود، و او خستگی ناپذیر برای تقویت مهارت های خود و تکمیل حرفه خود تلاش می کرد.

وزیری مقدم بین سال‌های 1327 تا 1334 خود را وقف نقاشی کرد و بیشتر بر روی مناظر و پرتره‌هایی که در سبک‌های امپرسیونیستی، پست‌امپرسیونیستی و کوبیسم خلق می‌شوند، تمرکز کرد. در سال ۱۳۳۱ اولین نمایشگاه خود را از این آثار در «انجمن فرهنگی ایران و آمریکا» برگزار کرد. دو سال بعد به همت پرویز ناتل خانلری و حمایت مجله سخن، آثار هنری محسن وزیری مقدم نقاش مرد ایرانی در «انجمن فرهنگی ایران و آلمان» به نمایش درآمد.

وزیری مقدم تا حدود سال 1365 به بررسی موضوع «هراس و پرواز» در آثار هنری خود ادامه داد، اما در ابعادی کوچکتر از آثار قبلی خود و با استفاده از مواد سبکتر و در دسترس تری مانند آبرنگ، اکرلیک و در نهایت کاغذ و مقوای رنگی.

“” زندگینامه محسن وزیری مقدم – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل محسن وزیری مقدم و تحلیل آثار این نقاش مرد ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

نوشته شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند.