10 تا از نقاشان زن تاریخ‌ساز و مشهور ایرانی

در این مقاله سعی بر این داریم که ده تن از نقاشان زن ایرانی را از زندگینامه تا خلق آثار معروف، به شما معرفی کنیم. با ما در آکادمی رشیدی همراه باشید!

ایران درودی، از تاریخ‌ساز ترین نقاشان زن!

ایران درودی هنرمند برجسته و نقاش زن ایرانی متولد سال 1335 در مشهد و در خانواده ای سرشناس است. او حرفه ای را به عنوان نقاش، نویسنده، منتقد هنری، کارگردان و استاد دانشگاه دنبال کرد و به دلیل کمک هایش به دنیای هنر در سطح بین المللی شناخته شد. او یک سبک نقاشی منحصر به فرد ایجاد کرد که هنر سنتی ایرانی را با تکنیک های مدرن ترکیب می کرد.

خانواده ایران درودی در کودکی به آلمان نقل مکان کردند، زیرا پدرش در هامبورگ فروشگاهی داشت. اما به دلیل شروع جنگ جهانی دوم و بمباران هامبورگ، خانواده او مجبور به بازگشت سریع به ایران شدند. ابتدا در مشهد ساکن شدند و بعد به تهران رفتند.
ایران درودی در نیویورک با پرویز مقدسی که در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون نیز تحصیل می کرد آشنا شد. آنها رابطه برقرار کردند و در نهایت ازدواج کردند. متاسفانه پرویز مقدسی سال ها بعد در سالگرد ازدواجشان بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت. زندگی مشترک آنها پس از 17 سال به پایان رسید.

درودی پس از مرگ همسرش سه سال عزاداری کرد و دیگر ازدواج نکرد. مرگ پرویز تأثیر عمیقی بر او گذاشت و نقش مایه «قندیل‌ های یخی» را به عنوان راهی برای کنار آمدن با اندوهش در نقاشی هایش گنجاند. ایران پس از درگذشت همسرش اولین اثر خود را با عنوان «عروج پرویز» به تصویر کشید.

درودی نقاش زن ایرانی، پس از اتمام تحصیلات خود در زمینه تهیه کنندگی و کارگردانی برنامه های تلویزیونی به همراه همسرش به ایران بازگشت. او شش سال به عنوان تهیه کننده و کارگردان در تلویزیون تازه تاسیس ایران کار کرد و در این مدت ۸۰ مستند تلویزیونی با حضور هنرمندان ایرانی و بین المللی تهیه کرد. این مستندها به دلیل کیفیت بسیار مورد توجه قرار گرفتند. ایران درودی بعدها به عنوان استاد تاریخ هنر در دانشگاه صنعتی شریف دعوت شد.

ایران درودی که به «بانوی نور، بلور و آینه» نیز معروف است، تاکنون بیش از ۶۳ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۵۰ نمایشگاه گروهی در ایران و کشورهای مختلف جهان برگزار کرده است. نمایشگاه های او در کشورهایی مانند فرانسه، بلژیک، سوئیس، ایالات متحده، مکزیک، ژاپن، استرالیا، کانادا، موناکو، آلمان و امارات متحده عربی به عنوان برجسته‌ترین نقاش زن ایرانی به نمایش گذاشته شده است.

هنر ایران درودی را برخی از منتقدان هنری به سورئالیستی تعبیر کرده‌اند و برخی دیگر آن را نمادین یا ترکیبی از سبک‌های مختلف می‌دانند. با این حال، در واقعیت، او سبک منحصر به فرد خود را در نقاشی ایجاد کرده است که از پیشینه فرهنگی خود الهام گرفته است. نقاشی های او نشان دهنده روحیه بی قرار و خلاق او و همچنین تجربیات او از جنگ و آوارگی در دوران کودکی است.

“” زندگینامه ایران درودی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل ایران درودی و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

نسرین خسروی

نسرین خسروی از جمله نقاشان زن ایرانی، در ۸ آذر ۱۳۲۹ در تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۵۸ در رشته گرافیک از دانشکده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد. از آثار شاخص او می توان به کتاب های «کدو قلقله زن»، «سپید برفی»، «بیاید با هم زندگی کنیم» و «دختر باغ آرزو» اشاره کرد.

نقاشی را از سال 1355 و در سال دوم دانشجوی رشته گرافیک در دانشکده هنرهای زیبا آغاز کرد. اولین کار نسرین خسروی به عنوان تصویرگر برای کتاب «داستان دوستی» نوشته قدمعلی سرامی بود که توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد.

خسروی علاوه بر «قصه دوستی» دو اثر دیگر را نیز قبل از انقلاب با نام‌ های «بچه ها شما در هر کاری آزادید» و «سنجاب آشپز» تصویرگری کرد.

نسرین خسروی علاوه بر تصویرگری و نقاش، در نقاشی دیواری نیز تجربه دارد و در مقطع کارشناسی ارشد تصویرگری را در دانشگاه هنر تدریس کرده است. خسرویی بیش از 16 نمایشگاه انفرادی و گروهی را در داخل و خارج از کشور برپا کرده است، از جمله در موزه هنر های معاصر، گالری خانه هنرمندان تهران، تالار حجاب، نوما، براتیسلاوا و سرمده …

زنبور عسلی به نام وزوزی، سپید برفی، بیایید با هم زندگی کنیم، کدو قلقله زن، سنجاب آشپز، تا مدرسه راهی نیست، بچه‌ها دلم برایتان تنگ می‌شود، ستاره کوچولو، کاراگاه بچه‌ها، چکه‌ای آواز تکه ای مهتاب، مواظب بند کفش‌هایتان باشید، عکاس در حیاط خانه ما منتظر بود، دختر باغ آرزو، دنیای رنگ‌ها، ستاره کوچولو، راز آن درخت، هوای بچگی، پولک ماه، رنگین‌کمان، و.. از جمله کتاب‌هایی است که با تصویرگری نسرین خسروی طی بیش از سه‌ دهه منتشر شده است.

“” زندگینامه نسرین خسروی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل نسرین خسروی و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

فریده لاشایی

فریده لاشایی، از جمله نقاشان زن، نویسنده و مترجم مدرنیست ایرانی بود. او در تاریخ ۱۳۲۳ به دنیا آمد و در تاریخ ۱۵ اسفند ۱۳۹۰ درگذشت. لاشایی به خاطر نقاشی‌های انتزاعی معاصرش شناخته می‌شود. او در طی زندگی خود به عنوان یک هنرمند چندگانه فعالیت کرد و همچنین آثار ادبی و ترجمه‌هایی نیز ارائه کرد. لاشایی با استفاده از شیوه‌ها و تکنیک‌های نوین هنری، آثاری با ابعاد زیباشناختی و انتزاعی خلق کرد که تأثیر قابل توجهی در صحنه هنر معاصر ایران داشت.

در سال 1350، فریده لاشایی در آرت‌فر نمایشگاه بین‌المللی تهران به عنوان نقاش زن ایرانی در غرفهٔ کشور اتریش شرکت کرد و آثار خود را به نمایش گذاشت. این حضور او در این نمایشگاه، فرصتی برای به تعامل و تبادل نظر با سایر هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر ایرانی و بین‌المللی فراهم کرد. پس از بازگشت به ایران، در سال 1352، اولین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری سیحون در ایران برگزار کرد. این نمایشگاه به او امکان ارائهٔ آثار خود به جامعهٔ هنری ایران و مخاطبان فراهم کرد و نشان از رشد و توسعهٔ هنری او در زمینهٔ نقاشی داد.

آثار او در واقعیت زبانی انتزاعی و بیانگرایی دارند. یکی از ویژگی‌های برجسته آثار او، استفاده از خطوط پرهیجان و پرتحرک است که اغلب به طور آشکار اشاره‌هایی به طبیعت دارد. خطوط پویا و انرژی‌بخش که در آثار فریده لاشایی دیده می‌شوند، جریان حرکت و زندگی را به نمایش می‌گذارند و باعث ایجاد حس شور و هیجان در تماشاگران می‌شوند. این خطوط می‌توانند به شکل منظم و سازمان‌یافته یا به شکل آزاد و انتزاعی در آثار لاشایی ظاهر شوند، اما همواره حاکی از حیات و پویایی طبیعت است.

طبیعت همواره برای فریده لاشایی منبع الهام بود و در آثارش می‌توان عناصر درخت، گل و ابر را به طور مکرر مشاهده کرد. اما برای او، بیشتر اهمیت ابراز درونیات شخصی و احساسات بود، نه صرفاً بازنمایی طبیعت. او در طراحی‌های خود، با استفاده از خطوط پرانرژی و ضرب‌قلم‌های پرشور، تلاش می‌کرد تا به صورتی متفاوت و با روحیه‌ای شخصی، احساسات خود را بیان کند. این نگرش به نقاشی نشان از نوعی انتزاعی‌گرایی و بیانگرایی است که در آثار او دیده می‌شود و او را از سایر نقاشان زن تمایز می‌دهد.

آثار فریده لاشایی، به عنوان یک هنرمند متجرب و تجربه‌گرا در بین نقاشان زن، دارای ارتباطات پیچیده با تاریخ هنر و تاریخ سیاسی و اجتماعی ایران بود. او در کارهای خود به بررسی جریانات هنر معاصر غرب پرداخت و سعی کرد با این جریانات هم‌راه شود. لاشایی در این آثار که اغلب در خارج از کشور به نمایش درآمد، تلاش کرد تا تاریخ هنر و فرهنگ ایران را با جریانات هنری مدرن غرب آمیخته کند. او با استفاده از نمادها و طرح‌های نمادین، تأثیرگذاری تاریخ سیاسی و اجتماعی را در کارهای خود نشان می‌دهد.

“” زندگینامه فریده لاشایی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل فریده لاشایی و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

بهجت صدر

بهجت صدر از جمله نقاشان زن ایرانی در 8 خرداد ماه 1303 در اراک به دنیا آمد و در 19 مرداد 1388 چشم از جهان فروبست. صدر در سال 1333 با درجه ممتاز از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد و برای ادامه تحصیل در ایتالیا بورسیه تحصیلی دریافت کرد. او در مدرسه هنرهای زیبا در ناپل و آکادمی رم تحصیل کرد. صدر در سی و دو سالگی جایزه سن ویتو رومانو را دریافت کرد و یکی از نقاشی های او در بیست و هشت سالگی در بینال ونیز به نمایش گذاشته شد.

بهجت صدر از چهره های برجسته هنر معاصر و از نخستین نقاشان زن ایرانی است که در عرصه هنر جهانی شناخته شده است. خانم صدر از تکرار هنر سنتی ایرانی یا تقلید از آثار هنرمندان معاصر غربی صرف نظر کرد. در عوض، او سبکی انتزاعی را توسعه داد که به عنوان پایه و اساس هنر او عمل کرد، که مشخصه آن بافتی از خطوط موازی است که به طور ریتمیک تکرار می شوند. بهجت صدر هنرمندی پیشگام بود که در طول زندگی حرفه‌ای خود رسانه‌ های مختلفی از جمله نقاشی، عکاسی و کلاژ را تجربه کرد و در این راه به بینش‌های خلاقانه ارزشمندی دست یافت.

بهجت صدر در سی و دو سالگی جایزه شهر سن ویتو رومانو را دریافت کرد و یکی از نقاشی های او برای نمایش در بیست و هشتمین بینال ونیز انتخاب شد. منتقدان کار طبیعت بی‌جان او را به عنوان “لطیف و پست‌امپرسیونیستی” تحسین کردند. صدر در سال 1336 به راهنمایی مربی خود «روبروتو ملی»، نمایشگاه افتتاحیه خود را در گالری ایل پینچیو برگزار کرد که توجه منتقدان هنری را به خود جلب کرد.

در اوایل دهه 40، صدر زبان انتزاعی خود را کشف کرد. مشخصه آثار او نوارهای پهن، عمودی و موازی افقی بود که تکرار آنها بافتی هماهنگ را ایجاد می کرد. این ویژگی خاص، هنر صدر را متمایز کرد. بهجت صدر به تدریج از نقاشی روی سه پایه دور شد و شروع به گذاشتن بوم هایش روی زمین کرد. این تغییر ارتباط فیزیکی بین بدن او و بوم را افزایش داد و سبک هنری او را به تکنیک نقاشی اکشن نزدیک کرد.

سبک هنری بهجت صدر به دلیل رویکرد نوآورانه و پیشروانه او از سبک هنری هم دوران‌های خود ودیگر نقاشان زن متمایز بود. وی یک بار در مورد آثارش اظهار داشت: “برخی از نقاشان مجبورند به یک سنت خاص مانند ترکیب عناصر ایرانی پایبند باشند. این نوعی سوگیری است. من به عنوان یک نقاش ممکن است تحت تأثیر سرزمینم، کاشی کاری مسجد جامع باشم. یا معماری اصفهان، اما لزوماً آنها را در نقاشی‌هایم به تصویر نمی‌کشم. محیط به عنوان منبع الهام عمل می‌کند. تجسم آنچه احساس می‌شود و در ذهن نقش می‌بندد ضروری است.»

او شیفتگی عمیقی به فرآیند نقاشی داشت و به همین دلیل، نقاشی روی مواد غیر متعارف مانند چوب و آلومینیوم را آزمایش کرد. صدر رنگ را روی سطح مورد نظر قرار داد و سپس از یک کاردک برای پخش یا شکل دادن رنگ ها به دلخواه استفاده کرد. در سال 1341 بهجت صدر و چارلز حسین زنده‌رودی مشترکاً برنده جایزه سومین بینال تهران شدند. علاوه بر این، صدر دو اثر دیواری و سرامیک استثنایی به وسعت 90 متر مربع برای نمای «هتل هیلتون» خلق کرد. در همان سال برای دومین بار برای بینال ونیز انتخاب شد و سال بعد در بینال سائوپائولو شرکت کرد.

“” زندگینامه بهجت صدر – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل بهجت صدر و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان متولد ۱۳۰۱ در قزوین بود و در هشت سالگی به همراه پدرش که نماینده مجلس شده بود به تهران نقل مکان کرد. پدر منیر علاقه زیادی به طراحی فرش داشت و یک کارگاه قالی بافی را مدیریت می کرد، در حالی که خود منیر تمایل اولیه به نقاشی گل ها را نشان داد. این اشتیاق باعث شد تا تحصیلات رسمی خود را در رشته هنر دنبال کند و سپس در دانشکده هنرهای زیبای تهران ثبت نام کرد تا تبدیل به یکی از نقاشان زن شود.

فرمانفرمائیان پس از فارغ التحصیلی به عنوان طراح مد و گرافیست در آمریکا مشغول به کار شد. در این مدت، او این فرصت را داشت که با هنرمندان مشهوری مانند ویلم دکونینگ، بارنت نیومن، فرانک استلا و اندی وارهول ملاقات کند. مواجهه منیر فرمانفرمائیان با هنرمندان مدرنیست آمریکایی در دوران تحصیلش در ایالات متحده تأثیر ماندگاری بر آثار او گذاشت که در آثار بعدی او مشهود است.

منیر فرمانفرمائیان آثار خود را در داخل و خارج از ایران به طور گسترده به نمایش گذاشت و دستاوردهای هنری او با جوایز و افتخارات متعدد به عنوان نقاش زن ایرانی شناخته شد. او بار دیگر در دوسالانه ونیز در سال‌های 1343 و 1345 مدال طلا گرفت و جایگاه خود را به عنوان یک هنرمند معتبر بین‌المللی تثبیت کرد. وی در این دوره چندین نمایشگاه انفرادی در ایتالیا، آمریکا، فرانسه و ایران برگزار کرد و مجموعه آثار متنوع و بدیع خود را به نمایش گذاشت. پس از انقلاب 1357 ایران، دوباره به نیویورک مهاجرت کرد.

منیر فرمانفرمائیان در سال 1398 در اثر سن بالا دار فانی را وداع گفت. در سال 1399 گالری جیمز کُهان در نیویورک نمایشگاهی انفرادی با عنوان «منیر شاهرودی فرمانفرمائیان: آینه‌ها و طراحی‌ها» برپا کرد که آثار او از سال 1382 تا 1394 را به نمایش گذاشت.

“” زندگینامه منیر شاهرودی فرمانفرمائیان – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل منیر شاهرودی فرمانفرمائیان و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

منصوره حسینی

منصوره حسینی، نقاش زن ایرانی و پیکرساز نوگرا معروفی است. به علاوه، او به عنوان یک منتقد هنری در برخی مجلات فعالیت می کند. در دوسالانه ونیز شرکت کرده و موفق به کسب جایزه نقاشان آسیایی در رم شده است.

آثار منصوره حسینی در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در ایران، ایتالیا، چکسلواکی و یوگسلاوی به نمایش گذاشته شده است. او در دوسالانه تهران نیز حضور داشته و آثار خود را به نمایش گذاشته است. همچنین در سال ۱۳۳۶، نمایشگاهی از آثار خود را در نگارخانه وانتاجو در شهر رم برگزار کرده است.

منصوره حسینی به عنوان یک شاعر هم مشهور بود و در مدرسه‌ها به عنوان شاعر معروفی شناخته می‌شد. وی در سال ۱۳۲۸ لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد. سپس در سال ۱۳۳۸ پایان‌نامه خود را از آکادمی هنرهای زیبا در رم برای دریافت مدرک تحصیلی خود به پایان رساند.

منصوره حسینی در نقاشی‌های خود همواره گرایش تصویری و انتزاعی را به صورت موازی و در ارتباط با هم دنبال کرده است. در نقاشی‌هایش از سنت تصویری مدرن غرب بهره می‌گیرد و در ترکیب بندی‌های انتزاعی و نیمه انتزاعی تمایلی آشکار به استفاده از عناصر سنتی ایرانی مانند خط و منحنی‌های موزون دارد. به عنوان مثال، در نقاشی گل‌ها، منظره‌ها و تک‌چهره‌هایش، عناصری همچون گل‌ها و درختان با تفکیک‌های رنگی و ظریف، در کنار خطوط و منحنی‌هایی که به صورت نیمه انتزاعی و با استفاده از روش‌های سنتی ایرانی مانند نگارگری‌های اسلامی، ترکیب شده‌اند.

خانم حسینی همچنین چندین جایزه را به عنوان نقاش زن ایرانی به دست آورده است، از جمله: برنده نمایشگاه “نقاشان آسیایی در رم” (۱۳۳۷)، برنده مسابقه ثبت زیبایی‌های رُم (۱۳۳۸)، برنده مسابقه نقاشی از مناظر شهرستان جووانی کامپانو (۱۳۳۸)، برنده نمایشگاه ملی هنر معاصر “الهام از حیات نبات” (۱۳۳۸) و غیره.

“” زندگینامه منصوره حسینی – نقاش معروف ایرانی “” در مقاله ای جداگانه به معرفی کامل منصوره حسینی و تحلیل آثار این نقاش زن ایرانی پرداخته‌ایم . جهت مطالعه کلیک کنید!!!!

فرح اصولی

فرح اصولی، از نقاشان زن معاصر ایرانی، با توجه به زادروزش در سال ۱۳۳۲، در آثار خود به یک ترکیب منحصربه‌فرد از شیوه‌ی سنتی نگارگری ایرانی با موضوعات و رویکردهای امروزی دست یافته است. او در نقاشی‌های خود از مفاهیم فمینیستی، اشعار و ادبیات فارسی و تاریخ هنر ایران و جهان بهره می‌گیرد. آثار اصولی با الهام از این موضوعات، یک زبان هنری متفاوت و خاص را با استفاده از اجزای سنتی و مدرن ایجاد می‌کنند و نشان از تجدیدنظر در نگارگری همزمان با ارتقاء هنرهای ایرانی دارند.

فرح اصولی، اقدام به نخستین نمایش انفرادی اثرهای خود در سال ۱۳۶۳ در یک استودیو خصوصی در تهران نمود و در سال ۱۳۶۸ دومین نمایش فردی خود را در گالری سیحون برگزار نمود. در دهه‌های شصت و هفتاد، در تعداد زیادی از نمایشگاه‌ها و بینال‌ها، هم در داخل و هم خارج از کشور، حضور داشت.

وی در سال ۱۳۷۶ جایزه نمایش «آیینه در آیینه» تهران را به عنوان یک نقاش زن ایرانی از آن خود کرد و در سال ۱۳۷۷ به عنوان داور نمایش «مانیفست احساسات» در فرهنگسرای نیاوران انتخاب شد. آثار اصولی با تأکید بر مفاهیم فمینیستی و ادبیات فارسی، باعث توجه و تحسین هنرمندان و دیدارکنندگان خود شده‌اند و او را به یکی از نقاشان موفق و معتبر ایرانی مبدل نموده‌اند.

یکی از ویژگی‌های بارز آثار فرح اصولی، تلفیق هنر نگارگری ایرانی با مسائل اجتماعی و فرهنگی روز و تمرکز بر موضوعات زنان است. او با استفاده از این تلفیق هنری، توانسته‌ است آثاری ارزشمند و قابل تأمل را خلق کند که به صورت موثر و زیبا، پیام‌ها و مفاهیم فمینیستی و اجتماعی را به نمایش بگذارد.

نکته جالب در آثار اصولی این است که او از سنت معمول نگارگری ایرانی، یعنی استفاده از متن و شعر در کنار تصاویر، بهره برده است. این استفاده هوشمندانه از اشعار شاعرانی چون فروغ فرخزاد و احمد شاملو به آثار این نقاش زن ایرانی زیبایی و ارزش افزوده است و مفاهیم آثار را به صورت عمیق‌تری به مخاطبان منتقل می‌کند. تلفیق هنر و شعر در آثار اصولی، نشان‌دهنده‌ی آگاهی و هنرمندی وی است که او را به یک نقاش استثنایی و مبدع در عرصه هنر می‌سازد.

لیلی متین دفتری

بانو لیلی متین دفتری از جمله بهترین هنرمندان و نقاشان زن ایرانی متولد ۱۳۱۵ در تهران و درگذشت او سال ۱۳۸۶ در پاریس است. او از هنرمندان هنر نو و معاصر ایران و از پایه گذاران شیوه نقاشی مینی‌مالیستی یا ساده‌گرایانه در ایران به‌ شمار می‌ رود. لیلی دختر احمد متین‌ دفتری، نخست‌ وزیر ایران بود و تا قبل از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، در دسته دوستان نزدیک فرح پهلوی قرار داشت.

لیلی متین دفتری هنرمند نقاشی ایرانی نو بوده است. این نقاش در آثار خود فارغ از موضوع، همواره اشکال ساده و رنگ‌ های تخت را به سبکی فرم‌گرا و با زبانی آسان به تصویر کشیده است. در کل نقاشی‌ های وی را از نظر موضوعی می‌ توان به چندین دوره کاری نقاشی‌ های گیاهان، طبیعت بی‌جان، پرتره و فیگورها تقسیم نمود.

لیلی نوه دختری دکتر مصدق و فرزند دکتر احمد متین‌ دفتری، در خاندانی فعال از نظر سیاسی و اجتماعی به دنیا آمد. فعالیت فرهنگی را از این خاندان پر جنب‌ و جوش به ارث برد اما در زندگی اجتماعی چندان در ارائه آثارش فعال نبود. 

با اینکه از رفاه و معروف بودن برخوردار بود ولی به عرضه‌ آثارش در نمایشگاه فردی و جمعی میلی نداشت و برعکس هم‌ دوره های خویش به فعالیت فرهنگی متداول نپیوست.

وی در خلوت خود با نقاشی‌ هایش به‌ مانند یک عشق خصوصی رفتار می‌ کرد، به طوری که خلق اثر بیشتر به‌ معنی ارتباط‌ گیری با خود و شناخت بیشتر از خودش تا معرفی خود به دیگران است. چنین که در بازه زمانی سال‌ های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳ میلادی چند نمایشگاه در سکوت، در ایران و خارج از کشور داشته است.

همین بی‌ ادعایی و فروتنی این نقاش زن ایرانی آوازه و چهره او را بین هنرمندان دوره خود کم‌ رنگ‌ تر نشان می‌ دهد.

ژاله کاظمی

ژاله کاظمی یک هنرمند چندگانه با استعداد بوده و در عرصه‌های مختلف هنری فعالیت داشته است. او به عنوان یک نقاش زن ایرانی، گوینده، مجری تلویزیونی و دوبلور شناخته می‌شد. شهرت اصلی او در هنر دوبله بود و توانست با تلاش و استعداد خود در این حوزه محبوبیت و موفقیت بسیاری را کسب کند. اما علاوه بر هنر دوبله، نقاشی هایی که از آثار او باقی مانده است نیز شناخته شده‌اند و نمایشگاه‌های گروهی و انفرادی زیادی در آمریکا و ایران برگزار کرده است.

پس از مدتی، شهرت و موفقیت‌های ژاله کاظمی در حوزه هنر به او امکان ایجاد نمایشگاه‌های هنری و نقاشی داد و این اثار هنری نیز توانسته‌اند تأثیرگذاری خوبی در اوقات ازدحام کاری او داشته باشند. متأسفانه، در سن 61 سالگی به دلیل سرطان درگذشت و از دنیا رفت. با این حال، آثار هنری او همچنان در ذهن هواداران هنر و دوستداران او زنده است و خاطره او به عنوان یک هنرمند متعهد و با استعداد باقی می‌ماند.

ژاله کاظمی پس از انقلاب اسلامی، بیشتر در آمریکا ساکن بود و به نقاشی کردن روی آورد. او توانست با استفاده از استعداد هنری خود و تجربیات گذشته‌اش در حوزه‌های گویندگی و مجری‌گری، به هنر نقاشی و آثار هنری برجسته‌ای دست یابد.

اولین نمایشگاه نقاشی ژاله کاظمی در سال ۱۳۶۲ در واشنگتن برگزار شد و با استقبال منتقدان هنری و بازدیدکنندگان مواجه شد. از این نمایشگاه، کارنامه‌ی او به عنوان یک هنرمند نقاش به‌طور رسمی آغاز شد و آثار او مورد توجه و تحسین قرار گرفتند. روزنامه واشنگتن پست در مقاله‌ای درباره آثار او نوشت: “آدمی که گوینده فیلم و مجری تلویزیون بوده، حالا رنگ و بو و عطر صدایش را به بوم نقاشی منتقل کرده است.” این نقد مثبت نشان‌دهنده‌ی موفقیت و تأثیرگذاری آثار او در جامعه هنری آمریکا بود.

با توانایی‌های هنری ژاله کاظمی و تجربیات متعددش در حوزه‌های هنری، او توانسته‌ است اثری بی‌نظیر و منحصربه‌فرد خلق کند که توجه و احترام هنرمندان و منتقدان را به‌خود جلب کند. همچنین، نقاشی‌ها و آثار هنری او تأثیرات فرهنگی و هنری ایران و آمریکا را به‌هم پیوندیده‌اند و او را یکی از هنرمندان و نقاشان زن برجسته‌ی ایرانی-آمریکایی در عرصه هنر معاصر می‌سازند.

معصومه سیحون

معصومه نوشین، نقاش و هنرمند برجسته ایرانی، در ۱۳۱۳ در شهر رشت به دنیا آمد. او پس از ازدواج با نقاش و طراح معروف آرشیتکت ایرانی، هوشنگ سیحون، نام خانوادگی خود را به سیحون تغییر داد.

معصومه سیحون در دانشکده هنرهای زیبای تهران تحصیل کرد و توانست با تلاش و استعداد هنری‌اش به عنوان یکی از پیشکسوتان و برجسته‌ترین هنرمندان در حوزه هنرهای تجسمی ایران شناخته شود. آثار او به سبک‌ها و تکنیک‌های مختلفی می‌باشند و نقاشی‌ها و تصاویر او از جنبه‌های مختلف هنری از جمله رنگ، نور، سبک و مضمون‌های اجتماعی و فرهنگی ارزشمندی برخوردار هستند.

معصومه سیحون در تلاش بود تا از طریق هنر و نقاشی خود، پیام‌های اجتماعی و انسانی به جامعه منتقل کند و تأثیر خود را در حوزه‌های هنری و فرهنگی ایران به نمایش بگذارد. او در زمینه‌های مختلف هنری فعالیت‌های چشمگیری انجام داده و آثاری برجسته و با ارزش به جامعه هنری و فرهنگی ایران ارائه کرده است. درگذشت معصومه سیحون در اردیبهشت ۱۳۸۹، از دست دادن یکی از پیشکسوتان و هنرمندان برجسته ایران را به جامعه هنری و فرهنگی این کشور آشکار کرد.

نوشته شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند