زندگینامه وای.زد کامی (کامران یوسف‌زاده) نقاش ایرانی
کامران یوسف زاده معروف به «وای زد کامی»، اهل تهران و نقاش مشهوری است. وی که متولد سال 1335 است، پس از پایان تحصیلات متوسطه برای ادامه تحصیل در رشته فلسفه و هنر فیلمسازی به آمریکا و اروپا سفر کرد. او در سال 1984 به نیویورک نقل مکان کرد و از آن زمان تاکنون در آنجا اقامت داشته است. کامی مهارت های پرتره خود را در نمایشگاه های متعددی به نمایش گذاشته است. در ادامه به معرفی و زندگی نامه کامل این هنرمند نامدار می پردازیم با ما در آکادمی رشیدی همراه باشید.
بیوگرافی وای زد کامی (کامران یوسف زاده)
نقاش معاصر وای‌زد کامی، معروف به کامران یوسف زاده، در سال 1335 در تهران به دنیا آمد. تحصیلات خود را در کالج هالی نیم در اوکلند (ش.1973/1352م.) و سپس در دانشگاه برکلی کالیفرنیا، دنبال کرد. کامی پس از تحصیل در کالیفرنیا برای ادامه تحصیل به پاریس سفر کرد. او برای تحصیل در رشته فلسفه در دانشگاه سوربن ثبت نام کرد و مدتی را نیز در کنسرواتور پاریس گذراند.
کامران یوسف زاده در یک خانواده هنری بزرگ شد و از جوانی با آموختن نقاشی از مادرش سفر هنری خود را آغاز کرد. مادرش از شاگردان “علی‌محمد حیدریان” بود و دانش و مهارت خود را به پسرش منتقل کرد. از آن زمان کامی به طور مرتب در کارگاه علی‌محمد حیدریان شرکت می کرد. حیدریان از شاگردان برجسته کمال الملک نقاش سرشناس ایرانی بود و کامی با راهنمایی او علاقه شدیدی به نقاشی چهره انسان با استفاده از تکنیک رنگ و روغن پیدا کرد.
سفر هنری وای زد کامی در اوایل کودکی در آتلیه مادرش آغاز شد. با این حال، در طول تحصیلاتش در پاریس بود که کار او مسیر جدیدی پیدا کرد و شروع به تکامل به شکل فعلی کرد. عوامل مختلفی که از سنت‌های عرفانی شرقی و غربی سرچشمه می‌گیرد، به‌طور چشمگیری بر آثار او تأثیر گذاشته است و در نتیجه ترکیبی منحصربه‌فرد از تأثیرات کامی ایجاد شده است. ویژگی این ادغام تمرکز بر شفافیت و وضوح، الهام گرفتن از طیف متنوعی از منابع، مانند معماری اسلامی، شعر عرفانی، پرتره، عکاسی و متون مقدس است.
علاوه بر منابع الهامی که قبلاً ذکر شد، آثار کامران یوسف زاده همچنین نشان دهنده مطالعه او در مورد نمادهای مسیحی در زمان اقامتش در فرانسه است. این تأثیرات متنوع در آثار هنری او مشهود است که تلفیقی از سبک ها و عناصر هنری مختلف را به نمایش می گذارد.
به گفته وای زد کامی، مادرش نقاش پرتره بود و او از جوانی با راهنمایی او شروع به طراحی پرتره کرد.
« برای سال‌ها مدلم را جلوی خودم روی صندلی می‌نشاندم و می کشیدم. اول با مداد یا زغال روی بوم طراحی می‌کردم و بعد با رنگ روغن نقاشی می‌کردم. سال‌ها بعد، در نیمه دهه هشتاد زمانی که به آمریکا مهاجرت کردم با نقاشی بسیار بزرگ اندی وارهول از پرتره مائو در موزه مترو پولیتن برخوردم؛ همین طور پرتره‌های بزرگ چاک کلوز و آلکس کتس و سایر هنرمندان آمریکایی. به تدریج شروع کردم به تغییر اندازه سرها در نقاشی‌هایم».
پس از اتمام دبیرستان، وای زد کامی ابتدا به ایالات متحده و سپس به فرانسه مهاجرت کرد و در آنجا تحصیلات فلسفه را در دانشگاه برکلی کالیفرنیا و دانشگاه سوربن پاریس دنبال کرد.
کامی پس از تحصیل در پاریس، برای تحصیل در رشته فیلمسازی در کنسرواتوار سینمای پاریس ثبت نام کرد. او تقریباً یک دهه در پاریس زندگی کرد و سپس به ایالات متحده بازگشت و در نیویورک اقامت گزید. کامران یوسف زاده در نیویورک مدت کوتاهی در زمینه ساخت فیلم مستند از جمله مستند نیمه تمام درباره احمد فردید فیلسوف ایرانی فعالیت کرد. با این حال، او در نهایت به ریشه های خود در نقاشی بازگشت و دوباره شروع به تمرکز جدی روی هنر خود کرد.
سبک هنری وای زد کامی در درجه اول با نقاشی های پرتره او مشخص می شود که هدف آنها به تصویر کشیدن بعد متافیزیکی انسان است. به گفته خود کامی، نقاشی‌های او به دنبال انتقال جوهر عمیق‌تر و معنوی سوژه‌هایش، فراتر از ظاهر فیزیکی صرف هستند.
از سال 2005 به بعد، تغییر محسوسی در سبک پرتره کامی ایجاد شده است. نقاشی‌های او که به تدریج بر معنویت متمرکز شده‌اند، دیگر موضوعاتی را نشان نمی‌دهند که مستقیماً با بیننده درگیر شوند. درعوض، افرادی که در پرتره‌های او به تصویر کشیده می‌شوند، اغلب چشمانشان بسته یا به سمت پایین برگشته می‌شود، که این احساس سکون و تأمل را به وجود می‌آورد. این تغییر در رویکرد کامران یوسف زاده به پرتره منجر به تغییری متمایز به سمت سبکی درونگراتر و مراقبه شده است.
کامی که اغلب از رنگ روغن روی بوم به عنوان وسیله انتخابی خود استفاده می کند، سبک نقاشی منحصر به فرد و متمایز خود را توسعه داده است. آثار هنری او که عمدتاً بر کاوش جنبه‌های معنوی و مراقبه‌ای روح انسان متمرکز است، بیننده را به تعامل با آن در سطحی عمیقاً شخصی دعوت می‌کند. کامران یوسف زاده از طریق نقاشی‌هایش بینندگان را تشویق می‌کند تا سفری درون‌نگری و خودیابی را آغاز کنند و آنها را تشویق می‌کند تا با جوهر معنوی سوژه‌هایش ارتباط برقرار کنند. این تاکید بر کاوش و تفکر درونی کار او را متمایز می کند و آن را برای کسانی که آن را می بینند به تجربه ای جذاب و قابل تامل تبدیل می کند.
یکی از تاثیرگذارترین آثار کامی مجموعه «نماز بی‌پایان» است که در آن او با پرتره به دنبال کشف جوهره معمایی معنویت است. این نقاشی‌ها از ترکیب‌بندی‌های نزدیک و تصاویر لایه‌ای، با ابعاد بزرگ استفاده می‌کنند که به بینندگان اجازه می‌دهد به طور کامل با مدل نقاش درگیر شوند. وای زد کامی از طریق این آثار بینندگان را به تفکر در ماهیت عرفانی شکل انسان دعوت می کند و آنها را تشویق می کند تا اعماق معنویت خود را کشف کنند. مقیاس بزرگ این نقاشی‌ها امکان درک کامل جزئیات پیچیده و احساسات پیچیده‌ای را که کامی به دنبال ثبت آنها است، می‌دهد و آنها را به تجربه‌ای قدرتمند و تکان‌دهنده برای کسانی که آنها را می‌بینند تبدیل می‌کند.
پرتره‌های کامران یوسف زاده هیچ ویژگی متمایزکننده‌ای ندارند که سوژه‌های او را از یکدیگر متمایز کند. او مدل های خود را از منابع مختلفی از جمله دوستان نزدیک، اعضای خانواده و غریبه ها انتخاب می کند. چهره هایی که در نقاشی های او به تصویر کشیده شده اند عمداً معمولی هستند و فاقد هرگونه لباس مهم یا جزئیات دیگری هستند که آنها را از جوهر معنوی آنها متمایز کند.
علاقه اولیه کامی در چهره انسان نهفته است که از آن به عنوان وسیله ای برای برانگیختن فضایی مقدس و جهانی و همچنین حضور معنوی استفاده می کند. او از طریق پرتره هایش به دنبال تسخیر جوهر روح انسانی است، فراتر از هویت های فردی و رسیدن به درک عمیق تر و عمیق تر از انسانیت.
کامی در مصاحبه ای توضیح داد که ترجیح او برای پرتره به عنوان یک موضوع غالب در آثار هنری اش از دوران کودکی اش نشات می گیرد. او نقاشی را در سن پنج سالگی در کارگاه مادرش آغاز کرد، جایی که مادرش به عنوان نقاش پرتره، منظره و طبیعت بی جان به او راهنمایی می کرد. او استودیوی خود را داشت، جایی که کامران یوسف زاده از سنین پایین در معرض هنر پرتره قرار گرفت. این مواجهه اولیه با نقاشی و پرتره به عنوان پایه ای برای حرفه هنری او عمل کرد و آثار او را در طول زندگی تحت تأثیر قرار داد.
هر یک از پرتره های کامی بینشی منحصر به فرد از موضوعی که به تصویر کشیده می شود ارائه می دهد. قرار گرفتن اجزای صورت، ظاهر شدن چین و چروک ها و سایر جزئیات فیزیکی داستان هایی را نشان می دهد که اثر خود را بر بدن سوژه گذاشته است. وقتی بینندگان در مقابل نقاشی‌های بزرگ وای زد کامی می‌ایستند، دیدگاهی کاملاً متفاوت در مورد این موضوع به آنها ارائه می‌شود.
اندازه بزرگتر از حد معمول پرتره ها امکان درک عمیق تری از جزئیات پیچیده و پیچیدگی های شکل انسان را فراهم می کند و بینندگان را دعوت می کند تا در سطحی صمیمی تر با موضوع درگیر شوند. کامران یوسف زاده از طریق پرتره هایش به دنبال انتقال جوهر سوژه هایش است و نگاهی اجمالی به اسرار وجود انسان دارد.
پرتره های کامی واقعاً در طول سال ها بزرگ شده اند، به طوری که برخی از آثار اخیر او به ابعاد بیش از دو و نیم متر در یک و نیم متر رسیده اند. این نقاشی‌ها در مقیاس بزرگ به فضای نمایشگاهی قابل توجهی نیاز دارند، که گالری‌هایی را که می‌توانند آنها را به گالری‌هایی که فضای کافی دارند محدود کند.
گالری گگوزیان که به خاطر فضاهای بزرگش معروف است، یکی از این مکان‌هاست که آثار بزرگتر کامران یوسف زاده در آن به نمایش گذاشته شده است. مقیاس بزرگ این نقاشی‌ها بیشتر بر ماهیت صمیمی و متفکر پرتره کامی تأکید می‌کند و به بینندگان اجازه می‌دهد تا کاملاً خود را در جوهر معنوی سوژه غرق کنند.
برخی از نمایشگاه‌های وای زد کامی
- نمایشگاه انفرادی، گالری اِل‌تی‌اِم در نیویورک، سال ۱۳۶۳
- نمایشگاه انفرادی، هنرهای زیبایِ باربارا تُل در نیویورک، سال ۱۳۷۱
- نمایشگاه انفرادی، گالری هالی سولومون در نیویورک، سال ۱۳۷۵
- نمایشگاه انفرادی، مارتین واینشتاین در مینیاپولیس، سال ۱۳۸۱
- نمایشگاه انفرادی، موزه‌ی هنر هربرت اِف. جانسون، دانشگاه کُرنِل در ایتاکا، نیویورک، سال ۱۳۸۲
- نمایشگاه انفرادی، گالری جان بِرگروئن در سان فرانسیسکو، سال ۱۳۸۷
- نمایشگاه انفرادی، «کامران یوسف زاده: نقاشی‌ها»، گالری گاگوسیان در خیابان بریتانیا، لندن، سال ۱۳۹۴
نوشته شده توسط شرکت دیجیتال مارکتینگ فیبی لند.
دیدگاهتان را بنویسید